Ukazujący się właśnie tom szósty zawiera niepublikowane dotąd utwory: Dźwiękowy zapis doliny, Niewidzialnego chłopca i sztukę Kiedy przychodzi anioł. Wspomniane dramaty, wraz z Cavernusem z piatego tomu, wyróżniają się nowatorskim podejściem do materii teatralnej. Poeta, wyprzedając swój czas, umieścił sztuki w przeczuwanej dopiero przestrzeni teatru postdramatycznego i odwołując się do filmowej wyobraźni i wrażliwości współczesnego odbiorcy, przemówił bardzo nam bliskim i współczesnym językiem.   

[…] narzuca się myśl, że w tych dramatach są drastycznie rozpoznawalne autoportrety Tymoteusza Karpowicza, karykaturalnie redundantne – dające się porównać z praktyką Caravaggia, kiedy ściętej przez Dawida, trzymanej przezeń głowie Goliata dawał swoje (mściwie przesadzone) podobieństwo.