Panie dają radę

To już dru­ga edy­cja kon­kur­su Komiks Wier­szem. Dwa­na­ście naj­lep­szych prac prze­sła­nych na kon­kurs wyda­no w posta­ci anto­lo­gii. Wśród nich moż­na zna­leźć napraw­dę cie­ka­we pro­jek­ty będą­ce uda­nym połą­cze­niem języ­ka komik­su i poezji.

Tema­tem dru­giej edy­cji kon­kur­su były wier­sze stwo­rzo­ne przez kobie­ty. I jak się oka­zu­je naj­le­piej z tema­tem pora­dzi­ły sobie rysow­nicz­ki. Choć w stop­ce jest jeden męż­czy­zna – Karol Król, to oka­zu­je się, że nawet on jest kobie­tą – Karo­li­ną Zalew­ską ukry­wa­ją­cą się pod męskim pseu­do­ni­mem.

Odno­szę wra­że­nie, że rysow­nicz­ki z dużym zro­zu­mie­niem i wła­ści­wą sobie kobie­cą wraż­li­wo­ścią odczy­ta­ły język poetek. Komik­sy, któ­re stwo­rzy­ły, w róż­ny spo­sób albo opo­wia­da­ją treść wier­sza, albo są jego autor­ską inter­pre­ta­cją. I z całą pew­no­ścią to dru­gie podej­ście spraw­dza się znacz­nie lepiej.

Naj­cie­kaw­szym – moim zda­niem – komik­sem jest ten stwo­rzo­ny przez Agniesz­kę Świę­tek. Autor­ka nie tyl­ko dosko­na­le opo­wie­dzia­ła histo­rię zawar­tą w wier­szu, ale tak­że ide­al­nie wkom­po­no­wa­ła jego wer­sy w ilu­stra­cje: sło­wo „wino” tonie w ogrom­nym kie­lisz­ku, a wers „garść mija­nych gwiazd na obru­sie z mgły” wyświe­tla się na nie­bie w posta­ci gwiaz­do­zbio­rów.

Nie­sa­mo­wi­ty kli­mat zamknię­te­go oddzia­łu psy­chia­trycz­ne­go uda­ło się stwo­rzyć Okta­wii Ogniew. Nato­miast Gre­ta Samu­el w swo­jej pra­cy nawią­zu­je do sty­li­sty­ki pla­ka­tu oraz ety­kiet towa­rów z okre­su PRL‑u. Bar­dzo oszczęd­ny w for­mie komiks prze­ma­wia bar­dziej swo­ją war­stwą pla­stycz­ną niż tre­ścią wier­sza.

Podo­ba­ły mi się rów­nież pra­ce Judy­ty Mier­czak oraz Mar­ty Kubi­czek. Pierw­sza z nich jest adap­ta­cją wier­sza opo­wia­da­ją­ce­go dość pro­stą histo­rię poli­tycz­ną. Mimo to autor­ka ilu­stra­cji zdo­ła­ła stwo­rzyć cie­ka­wą inter­pre­ta­cję, w któ­rej pobrzmie­wa kli­mat Fol­war­ku Zwie­rzę­ce­go. Nato­miast pra­ca Mar­ty Kubi­czek to gra­ficz­na opo­wieść, któ­ra jest zupeł­nie obok tre­ści wier­sza, a mimo to w dziw­ny spo­sób kom­po­nu­je się z nim.

Naj­go­rzej wypa­da­ją te pra­ce, któ­rych auto­rzy chcą poka­zać każ­de sło­wo poetyc­kie­go prze­ka­zu. Cho­ciaż z takiej for­my gra­ficz­nej ilu­stra­cji wier­sza wycho­dzi zwy­cię­sko Mag­da­le­na Choj­now­ska, sty­li­zu­jąc swój komiks na ilu­stra­cje małe­go dziec­ka.

Bra­łem udział w pierw­szej edy­cji kon­kur­su Komiks Wier­szem i nawet w nim zwy­cię­ży­łem. Dobrze znam zatem komik­sy, któ­re rok temu zna­la­zły się w fina­ło­wej gru­pie. Patrząc na dru­gą kon­kur­so­wą anto­lo­gię, mam wra­że­nie, że tym razem jest wię­cej cie­ka­wych prac. Dobrze to roku­je na przy­szłość i mam nadzie­ję, że będą kolej­ne edy­cje tego kon­kur­su.