TIK-TAKI

TIK-TAK EPIFANIA

Nic nigdy nie ści­ska­ło moich pal­ców tak kur­czo­wo,
jak mię­śnie two­jej pochwy

ruch pal­ców, zgrzyt klu­cza w zam­ku,
otwarte/zamknięte.

VI 2015

TIK-TAK NAPAD

Zamek zacię­ty
ta chwi­la prze­ra­że­nia
czy jesz­cze mam dom?

VI 2015

TIK-TAK MINETA

Tam w tobie jest kula zło­ta,
pło­mień, życie, brzo­skwi­nia,
gał­ka lodów i poma­rań­cza,
tyl­ko ją dotknąć war­ga­mi –
jest wyli­zy­wać słoń­ca.

4 VII 2015

TIK-TAK, DZIĘKUJĄC ZA MATECZNIK

Sta­łam się sro­mem i schro­nem
dla zbyt wie­lu może
mie­czy, kłów i pazu­rów,
lodu, mio­du, imbi­ru i wosku,
drobin(ek) i drabin(ek),
kłęb­ków kurzu, resz­tek koro­ny.

5 VII 2015

TIK-TAK W DWUPAKU „NOCĄ WSZYSTKIE SZTANDARY SĄ CZARNE”

Prze­su­wam język kotli­ną mię­dzy two­imi pier­sia­mi
sze­ro­ką uro­dzaj­ną sło­ną.
sól jest bia­ła i prosz­kiem jak pra­daw­ne kości
kły mamu­cie wiel­kie smo­cze skrzy­dła.
zale­ga jak śnieg. biel chłód sło­ność
ale to nie łzy to nigdy nie były łzy.

Prze­su­wam język jak taśmo­ciąg nie myślę
czy te pier­si są sztucz­ne
czy są sym­bo­lem toż­sa­mo­ści i jakiej
czy to mnie czy­ni bi- a- omni- pan- auto-
czy trans­na­cjo­na­list­ką.

II
to jak­by gra­nat nieść mię­dzy noga­mi.
ostroż­nie. wyobraź sobie: koły­sze się,
ciche i bez­bron­ne, jak zapach w zgię­ciu łok­cia,
jak czu­le trzy­ma­ne nie­mow­lę,
snu­je się pępo­wi­ną.
przy nie­ostroż­nym ruchu
roz­szar­pie ci gar­dło i głos.
wyobraź sobie: wybuch, odłam­ki wędru­ją­ce wzdłuż cia­ła,
roz­kwi­ta­ją­ce w brzu­chu, wypy­cha­ją­ce pier­si do misecz­ki T,
wyobraź sobie: żebra same roz­sz­nu­ro­wu­ją­ce gor­set,
ostrza oboj­czy­ków odci­na­ją­ce się od skó­ry,
zawrót gło­wy.

ten gra­nat, w tobie.

skoń­czo­ne 21 X 2015 III tys. AD