recenzje / KOMENTARZE

Światło dochodzi z dołu

Anja Golob

Autorski komentarz Anji Golob w ramach cyklu „Historia jednego wiersza”. Prezentacja w ramach projektu Nowe głosy z Europy.

ŚWIATŁO DOCHODZI Z DOŁU

Świa­tło docho­dzi z dołu,
cia­ło śpi obok two­je­go i nie widzi,
jak czai się na zewnątrz, ude­rza w okna,
wśli­zgu­je się pod drzwia­mi,
wypły­wa z cie­bie.

Two­je cia­ło jest zim­ne i skrę­co­ne
jak prze­grza­ny dru­cik w bute­lecz­ce,
w sta­łym ostrym ryt­mie migo­cze
(wyobraź sobie taką wyjąt­ko­wo pre­cy­zyj­ną latar­nię)
zaspa­nym ster­ni­kom na trans­atlan­ty­kach.

Świa­tło docho­dzi z dołu.
Nie wie­dzia­ło, że jestem świe­tli­kiem, że mam
też dłu­gie czuł­ki i gniaz­do z wosku –
jest wypi­sa­ne na pal­cach, lecz tego nie zauwa­ży­ło.

Może noszę w rękach wszyst­ko, co już kocha,
lecz naj­praw­do­po­dob­niej mam tyl­ko krze­mień i drew­no na roz­pał­kę
i nie wiem jak uczy­nić z nich ogień.

Mimo to prze­wra­ca się we śnie, wypo­wia­da imię
i bie­rze mnie sobie, cho­ciaż
świa­tło nie żywi się świa­tłem.

Następ­nie razem dłu­go
z zapar­tym tchem gra­my
na skó­rze powie­trza, że
roz­świe­tla noc sza­rym bla­skiem i
prze­bi­ja się powo­li w gęstym pół­mro­ku
jej cia­ło świa­tło z ciem­no­ści.

Zaśnij, zaśnij z powro­tem, szep­czę,
niech oślep­nie, pro­szę cicho, niech nigdy nie widzi,
czym w isto­cie jestem, i niech nie rozu­mie,
że nic, co mam, nie jest tak napraw­dę moje,
gdyż wszyst­ko, całe pięk­no,
tak jak świa­tło,
docho­dzi z dołu.


Utwór powstał na pod­sta­wie wer­su tytu­ło­we­go inne­go wier­sza. Tam­ten wyrzu­ci­łam, bo był do nicze­go, lecz wers tytu­ło­wy wydał mi się cie­ka­wy, więc posta­no­wi­łam napi­sać nowy. Stro­fy i wcię­cia poja­wi­ły się póź­niej, two­rząc pew­ne na wpół wizu­al­ne struk­tu­ry stop­nio­wal­ne, co być może powin­no naka­zy­wać wnik­nię­cie w głąb. Dla mnie to jeden z moich naj­bar­dziej oso­bi­stych, jeśli nie ero­tycz­nych wier­szy, mimo że nie jest skie­ro­wa­ny do kon­kret­nej oso­by. Sku­pia się na pew­nym okre­ślo­nym punk­cie w kon­tak­tach intym­nych, któ­ry zwy­kle, pomi­mo kon­cen­tra­cji, jakiej wyma­ga orgazm, zosta­je nie­zau­wa­żo­ny i cicho spły­wa obok.

(prze­ło­ży­ła Mar­le­na Gru­da)


nowe_glosy_eu_eng
Pro­jekt Nowe gło­sy z Euro­py reali­zo­wa­ny przez Biu­ro Lite­rac­kie wraz z mię­dzy­na­ro­do­wy­mi insty­tu­cja­mi lite­rac­ki­mi dzia­ła­ją­cy­mi w ramach plat­for­my Lite­ra­ry Euro­pe Live i finan­so­wa­ny z unij­ne­go pro­gra­mu Kre­atyw­na Euro­pa.

O autorze

Anja Golob

Urodzona w 1976 roku. Poetka, publicystka, dramatopisarka i tłumaczka, absolwentka filozofii i komparatystyki literackiej na Uniwersytecie w Lublanie. Wydała trzy zbiory poezji: V roki (W ręce, 2010), Vesa v zgibi (Zwis ugięty, 2013), za którą otrzymała Nagrodę im. Jenka (2014) oraz ab und zu neigungen (2015).  Od 2013 roku prowadzi wydawnictwo VigeVegaKnjige. Mieszka i pracuje w Lublanie i Brukseli.

Powiązania

Nowe głosy z Europy: Anja Golob

nagrania / między wierszami Anja Golob Bronka Nowicka Wieńczysław Dębiński

Ósmy odci­nek pro­gra­mu „Nowe gło­sy z Euro­py” z udzia­łem Anji Golob.

Więcej

Nowe głosy z Europy 2016: Poezja

nagrania / stacja Literatura Różni autorzy

Zapis ze spo­tka­nia autor­skie­go „Nowe gło­sy z Euro­py 2016: Poezja i Pro­za”, w któ­rym udział wzię­li Kac­per Bart­czak, Anja Golob, Juana Adcock oraz Árpád Kol­lár. Spo­tka­nie odby­ło się w ramach festi­wa­lu lite­rac­kie­go Sta­cja Lite­ra­tu­ra 21.

Więcej

Dzika i nieujarzmiona siła

wywiady / o pisaniu Anja Golob Marlena Gruda

Roz­mo­wa Mar­le­ny Gru­dy z Anją Golob. Pre­zen­ta­cja w ramach pro­jek­tu Nowe gło­sy z Euro­py.

Więcej

Zwis ugięty

utwory / premiery w sieci Anja Golob

Pre­mie­ro­wy zestaw wier­szy Anji Glob w prze­kła­dach Mar­le­ny Gru­dy. Pre­zen­ta­cja w ramach pro­jek­tu Nowe gło­sy z Euro­py.

Więcej

Poezja małych radości

recenzje / NOTKI I OPINIE Marlena Gruda

Gło­sy o poezji Anji Golob, wybra­ne przez Mar­le­nę Gru­dę. Pre­zen­ta­cja w ramach pro­jek­tu Nowe gło­sy z Euro­py.

Więcej