chochoł tufayliego

w piśmien­nic­twie ada­bo­wym tufay­li (nie­pro­szo­ny gość wesel­ny) jest boha­te­rem wie­lu aneg­dot i opo­wie­ści
instruk­cji jak powi­nien radzić sobie z odźwier­ny­mi lub gospo­da­rza­mi by zająć miej­sce przy sto­le
pew­nie nie­wie­lu z nich potra­fi czy­tać ich doświad­cze­nie wyni­ka z intu­icji jak u obłą­ka­ne­go z lubli­na
wie o spo­tka­niach z poczę­stun­kiem
ele­ganc­ko ubra­ny nie zapo­mi­na o worecz­ku na wynos
ostat­nio spo­tka­li­śmy się w teatrze na jubi­le­uszu miej­sco­we­go maga­zy­nu kul­tu­ral­ne­go
pie­cze­niarz kradł kanap­ki a ja upy­cha­łam do tor­by droż­dżo­we­go kogu­ta upie­czo­ne­go w hoł­dzie praw­dzi­we­mu
według legen­dy udo­mo­wio­ny ptak prze­chy­trzył praw­dzi­we­go dia­bła

według maszy­ny do pro­du­ko­wa­nia dat
(w fabry­ce pasz­te­tów uży­wa­łam pły­nu któ­ry łatwo je zmy­wał))
wiek
ix ix jeden mój cią­gle nie­wska­za­ny wiersz oko­licz­no­ścio­wy o uchodź­cy
ginie ix razy
i nic meble-pia­ni­na
fry­zjer
gołę­bie sku­bią­ce tory pod szyl­dem zabaw­ki-spiel­zeu­ge i mur w poprzek uli­cy
daw­niej zwa­nej wier­nych
dzi­siaj cho­cho­ła i tufaj­lie­go

szta­fi­re­rom
reszt­ki szta­fi­run­ku lilith
tej nie z żebra
z zie­mi bo pierw­sza jak on
z pierw­szej fugi ze świę­te­go ktoś
gdzie jeden mówi dru­gi słu­cha­jąc lek­cji nie może odejść za dale­ko
kano­ni­za­cja odby­wa się na oczach tłu­mu
przy głów­nym pla­cu
egze­ku­cje
zda­rza­ją się wszę­dzie

moż­li­we w złej wie­rze
ready-made
l’objet tro­uvé
sło­wo
zmar­twych­wsta­nie
wie o sobie z mar­twych wstać nie może
wejść po pie­śni stop­ni jak po dra­bi­nie z opo­wia­da­nia o śnie
dziw­ne muszą być mary śpią­ce­go z gło­wą na kamie­niu

pro­szę nie wyno­sić poezji poświę­co­nej mat­ce
kie­dy kukłą jest w tre­ści o wiel­kim wese­lu
wie­czy­stym teatrum
z dzieć­mi na deskach sce­ny