Kraje bez morza

Król na prezydenta

Języ­ki spo­ty­ka­ją się na szla­ku. Nie mają wspól­ne­go alfa­be­tu.
Myślisz, że akcen­ty rozu­mie­ją się bez słów?

Wyj­ściem jest ruch. Przej­ście z miej­sca na miej­sce.
Wer­bal­ne obo­wiąz­ki i ich plan prze­strzen­ny.
Resz­tę czy­ta­my z fusów.

Gramy w gry

Z dro­gi mię­dzy­na­ro­do­wej nr 3 zro­bi­ła się kole­ina.
Wyjeź­dzi­li­śmy sobie tę bied­ną nie­pod­le­głość,
gra­ni­ca zamknię­ta na czte­ry spu­sty.
Języ­ki i dro­go­wska­zy zardze­wia­ły już pierw­szej wio­sny.
Mapy onie­mia­ły chwi­lę póź­niej. Radio Ery­wań dono­si.

Woj­na i pokój gra­ją w gry. Nie ma pytań,
są odpo­wie­dzi, któ­re wstyd wziąć do ust.
Nasz raj na zie­mi jest do adop­cji.

[Jak to jest być wyspą]

Jak to jest być wyspą
w kra­ju bez morza?
Cało­wać się bez języ­ka?
Wcho­dzić w księ­gę wyj­ścia?
Wcie­lać się w dźwięk?

Przy­le­cia­łaś tutaj z prze­szło­ścią
pręd­ko­ścią i waliz­ką. Teraz się tłu­macz
zamiast spi­sy­wać innych.