Wiersz doraźny: Gwatemala

Lau­re­at­ka kon­kur­su na „Wiersz doraź­ny 2018”

Anto­ni­na Mał­go­rza­ta Tosiek

gwatemala

tak na nie­go patrzę i chy­ba mu wstyd
o takie sło­wo to nic tyl­ko się potknąć
Nawet byś się nie mógł prze­wró­cić,
gdy­byś wra­cał do domu pija­ny, zawsze
by się czło­wiek mógł oprzeć o jakieś
mar­mu­ro­we albo pia­skow­co­we ręce,
tyle by było pomni­ków w Pra­dze…

co ja tam mogę wie­dzieć co mnie tam
może mier­zić i robić mi przy­kro o tu głę­bo­ko
ja się uro­dzi­łam po dru­giej stro­nie świa­ta
w tej czę­ści kalen­da­rza co ma dni na nie­bie­sko
nie na czer­wo­no więc mnie nie ma co boleć

kie­dy mój dzia­dek oglą­dał w tele­wi­zji
jak Tade­usz Mazo­wiec­ki pod­no­si
w górę dwa wol­ne pal­ce to pła­kał
ja dzi­siaj obej­rza­łam jak poły­skli­wy pan
nad pew­nym tele­wi­zyj­nym paskiem
mówi naro­do­wa zdra­da spi­sek elit szlam
że nie­praw­da i wstyd opluj gno­ja spal mu
ten pla­kat z rewol­we­row­cem co sobie kupił
w empi­ku za 49,99 żeby wol­ny żeby rynek

tak sobie dzi­siaj myśla­łam napi­szę wiersz
o gwa­te­ma­li – wul­kan uto­pił tysiąc domów
ale roz­la­ła się we mnie taka złość jak lawa
że ktoś zabie­ra to jego dziad­ko­we pła­ka­nie

nie myśl­cie sobie że się nie wsty­dzę
tego moje­go pato­su i gów­niar­stwa
co je aż musia­łam ubrać w wiersz
ale co jeże­li ktoś im tego nie zapa­mię­ta

sprze­dam dom w któ­rym już nie chcę miesz­kać
sprze­dam dom w któ­rym ktoś kazał mi
sprze­dam dom w któ­rym trud­no jest

Fina­li­ści kon­kur­su na „Wiersz doraź­ny 2018”.

Jakub Głu­szak

jajecznica z 1989 jaj

Nie­zły wybieg: przy takiej prze­wa­dze pod każ­dym
wzglę­dem przejść znie­nac­ka do hero­icz­nej obro­ny
przed prze­wa­ża­ją­cy­mi siła­mi wła­sny­mi.
Całą siłę wło­żyć w obro­nę zasta­ne­go

sta­nu wol­no­ści. Nie wybie­gać przed sza­ry
pele­ton, nie zba­czać z tra­sy wyty­czo­nej pod
te wła­śnie sto­py. Nie zro­bisz jajecz­ni­cy, jak
nie roz­bi­jesz jaj: potrzeb­na natych­mia­sto­wa

goto­wość do świę­ce­nia: żad­nych mrzeń, dro­gie kur­ki,
wol­ność, tak, ale wybieg też musi być.

Paweł Har­len­der

Polecam oczy

Rober­tom

powiem bez ogró­dek
możesz mnie zabić ale pod jed­nym warun­kiem
że tam­ta kole­żan­ka wyj­dzie stąd żywa
to czy­ste zło
jak ta rekon­struk­cja zama­chu któ­rą mi poka­za­łeś
to czy­ste zło nale­ża­ło mię­dzy twa­rza­mi
prze­ra­dza­ło się w sal­wy śmie­chu świst pał
pała to jest takie coś że jeden strzał potem zemdleć
czwar­ty zero szó­sty ban­ki mydla­ne zbla­zo­wa­ni biz­nes­me­ni patrzą­cy
jak tu pry­snąć koafiu­ra na płask
czwar­ty zero szó­sty usta­mi tere­sy pod­no­szę spo­co­ny błę­kit­ny bidon
czwar­ty zero szó­sty pięk­ne imię pięk­ny imie­nia desy­gnat
czwar­ty zero szó­sty tur­nau je szy­szyn­kę soy­ka koń­czy sal­ce­son
kro­to­chwil­na lan­gu­sta zrzu­ca z czub­ka mech
czwar­ty zero szó­sty zespół falu­ją­cej skó­ry
czwar­ty zero szó­sty odprysk hardcore’ów nie­mo­żeb­nych
czwar­ty zero szó­sty
dzie­sięć na dzie­sięć w ska­li apgar dziec­ko w brzu­chu
naci­ska na nerw noga jej drę­twie­je
czwar­te­go czerw­ca odblo­ko­wu­ję nową postać
czwar­te­go czerw­ca źró­dło jest roz­pro­szo­ne ale wspól­ne
czwar­te­go czerw­ca tysiąc dzie­więć­set sie­dem­dzie­sią­te­go dzie­wią­te­go roku
papież jan paweł dru­gi odpra­wia mszę świę­tą na jasnej
górze w czę­sto­cho­wie
czwar­te­go czerw­ca wysa­dzo­ny z sio­dła her­me­neu­ta
czwar­te­go czerw­ca jam jest dyk­tan­dem gło­si poezja
czwar­te­go czerw­ca tere­sa mówi do mnie nie zabi­jaj hone­ta
czwar­te­go czerw­ca pan­na któ­ra kuma anar­chię lepiej niż kon­rad góra
posta­na­wia zapo­mnieć wie­dzę pod­pa­lić biblio­te­kę poetyk
czwar­te­go czerw­ca to sie­dzi mi w gło­wie jak ta rekon­struk­cja zama­chu
któ­rą mi zgo­to­wa­łeś
czwar­ty zero szó­sty wszyst­kie pun­ki zosta­ną zapa­mię­ta­ne
czwar­ty zero szó­sty jim mor­ri­son oddał­by wło­sy by być w naszej skó­rze
czwar­te­go czerw­ca wydo­imy z cie­bie mar­sze musz­try
jestem wciąż za chu­dy na czwar­ty zero szó­sty
czwar­te­go czerw­ca tysiąc dzie­więć­set dzie­więć­dzie­sią­te­go pierw­sze­go roku
jan paweł dru­gi odwie­dza łom­żę i radom
czwar­ty zero szó­sty odkąd mamy zestaw gło­śno­mó­wią­cy pozwa­la­ją nam
na sie­bie war­czeć gadać do sie­bie bzdu­ry
czwar­te­go czerw­ca dwie dzie­wu­chy zdję­cie na tle pała­cu kul­tu­ry
pola­ro­idem pró­bu­jąc uzy­skać efekt z okład­ki pierw­sze­go w pol­sce vogue’a
krzy­wi­zna była sek­si
za nimi hotel mar­riott
czerw­ca czwar­te­go jadę auto­bu­sem ja autyzm
w pocią­gu zabra­kło mi śli­ny
czwar­ty zero szó­sty hie­rar­chia hipo­tez na temat tego co może się wyda­rzyć
czwar­ty zero szó­sty bły­sko­tli­wy nie­sa­mo­wi­cie moduł w roz­wi­ja­niu
cza­so­prze­strze­ni i w osiem­dzie­się­ciu pię­ciu pro­cen­tach
to są mega pozy­tyw­ne histo­rie
czwar­ty zero szó­sty to rep­ti ludziom zgo­to­wa­li ten los
jestem wciąż za głu­pi na czwar­ty zero szó­sty
punk to jest zemsta indian
czy­tasz-strze­lasz taki open majk w zerwa­nym wią­za­dle
skłot bez kawiar­ki to szma­ta
czwar­te­go czerw­ca liczy­łem pro­sto­ką­ty okien hote­lu mar­riott
czwar­te­go czerw­ca obser­wo­wa­łem uszko­dzo­ne pik­se­le
na wschod­niej fasa­dzie hote­lu mar­riott zabra­kło mi ser­ca
czwar­ty czerw­ca tysiąc dzie­więć­set dzie­więć­dzie­sią­te­go siód­me­go roku
jan paweł dru­gi odwie­dza kalisz

Agla­ja Jan­czak

Siew tego dnia

dzień w któ­rym umarł Robert Bry­lew­ski
i w któ­rym wszy­scy o tym dzwo­nią
jest dniem, gdy myślę o zie­mi i nie­bie
o tym, gdzie mu dobrze
i czy już wie
na spa­ce­rze pod nogi spa­da nagle gołąb
przy­kry­wam go chust­ką gdy zosta­je z sze­ro­ko
zamknię­ty­mi ocza­mi

jest to dzień, w któ­rym pierw­szy raz od daw­na
otwie­ram worek z zie­mią
nakła­dam do donicz­ki
naj­pierw myślę o tym co w zie­mi nie żyje
chwi­lę potem o tym, co jed­nak z niej
żyje
to w koń­cu bar­dziej żywa czy nie­ży­wa?

naraz jestem tą zie­mią
i jej czar­nym humo­rem
zadzi­wiam się mikro­wiel­ko­ścia nasion lobe­lii –
bru­nat­ny pył bagien­ny
ma się prze­mie­nić w płat­ki bar­wy indy­go
skrzy­pią sze­ro­kie drzwi nie­po­ję­to­ści
to jakiś żart? czy cud

trze­ba jesz­cze wysiać para­wan pach­ną­ce­go grosz­ku
małych bud­dyj­skich cho­rą­gie­wek, strzęp­ków

mam wra­że­nie że to nie ja
nabie­ram szczyp­ty nasion
tyl­ko szczyp­ta nabie­ra mnie w pal­ce

Jakub Pszo­niak

Dwadzieścia dziewięć

pod­no­szę krzyk i patrzę co pod
wyobraź sobie że to nie­wy­obra­żal­ne
w ciśnie­nie na dnie oka oka ben­zy­ny sku­pia­ją się w krę
czwar­te­go czerw­ca znów czwar­ty czerw­ca
rzą­do­wa tele­wi­zja wie że czerw wiec rwał
więc i kto z kim za taki nie­rząd panie gene­ra­le pań­stwo­wy oba­lał mono­pol
rzą­do­wa gaze­ta dono­si że Wałę­sa pusz­czał się w samych skar­pe­tach
rzą­do­wy insty­tut dono­si że w tecz­ce Tymiń­ski trzy­mał wdo­wę Kisz­cza­ka
rzą­do­we radio dono­si że lot Her­ma­szew­skie­go nakrę­cił Kubrick wraz z Vegą
cze­ka­my
wszy­scy na jed­nej fali
pro­ku­ra­tor Pio­tro­wicz wska­zał sto­sow­nym orga­nom tego co łamie w wia­do­mym imie­niu
czar­no­bia­li z pla­ka­tu ze zdję­cia z Wałę­są żąda­ją zdję­cia Wałę­sy
Wałę­sa z Wałę­są w kla­pie na ratu­nek wzy­wa Wałę­sę
cen­tra­la nas oca­li
oca­li

anty­rzą­do­wy tygo­dnik posia­da opi­nię jak bar­dzo nigdy nie popeł­ni­li­śmy błę­du
zjed­no­czo­na opo­zy­cja na pło­ną­cym wysy­pi­sku nada­je dym­ne sygna­ły
że nie o taką Pol­skę sprzą­ta­ła po psie i z teściem się kłó­ci­ła przy sto­le
cen­tra­la nas oca­li
oca­li
gdy wie­szać nas przyj­dą
na pasku z dzien­ni­ka

Alek­san­der Tro­ja­now­ski

[i znowu przyszło imperium zjeść]

i zno­wu przy­szło impe­rium zjeść
komen­ta­rze z one­tu (łok­cie

kur­wa sło­necz­ko). ci co na nie cze­ka­li,
pyta­li, czy wszy­scy muzy­cy to

alko­ho­li­cy, a ci, któ­rzy nie cze­ka­li
dosta­li to, co zawsze mie­li: noc­kę

z daw­no temu, świa­teł­ko z odle­głych
sam­sun­gów gala­xy. tam miesz­kasz

mistrzu yoda, na odcin­ku nadzie­ja.
niech będzie z nami nowa nadzie­ja, babi­lon,

niech będzie youtu­be, nowa alek­san­dria,
babi­lon, niech będą z nami łok­cie kur­wa

łok­cie, niech będą z nami łok­cie kur­wa onet,
babi­lon (jego wszyst­kie komen­ta­rze).

niech będzie z nami obi-wan keno­bi,
on zawsze jest z nami. niech będzie obi-wan
keno­bi, on zawsze jest z nami