Inaczej się nie da

[przyszedłem do mieszkania, kiedy jej nie było]

przy­sze­dłem do miesz­ka­nia, kie­dy jej nie było,
ponie­waż wyje­cha­ła, a miesz­ka­nie puste

sta­ło i ja też pusty za pro­giem miesz­ka­nia
zdją­łem wszyst­kie ubra­nia i usia­dłem nagi

na drew­nia­nej pod­ło­dze. Wypi­łem dwa piwa,
a póź­niej się modli­łem. Nie ma jej w miesz­ka­niu,

wyje­cha­ła wyja­śniać jakieś inne spra­wy.
Ja tutaj mia­łem spra­wy, tutaj w jej miesz­ka­niu

dla spraw jest naj­bez­piecz­niej: naj­pierw się pomo­dlić,
wypić dwa zim­ne piwa, popa­trzeć przez okno

na podwór­ko, budy­nek, rów­ne wzor­ki w murze.
Nie wpu­ści mnie już wię­cej do tego miesz­ka­nia,

jutro zabie­rze klu­cze. Dzi­siaj jesz­cze mogę
roze­bra­ny do naga sie­dzieć na pod­ło­dze

w bar­dzo pustym miesz­ka­niu, kie­dy wyje­cha­ła
i nic już o mnie nie wie. Tak jest naj­bez­piecz­niej

[jabłko leży przed lustrem]

jabł­ko leży przed lustrem. Ład­nie poło­żo­ne
two­je cia­ło na zie­mi. Jesteś głod­na, pro­sisz.

Zale­wam dwie her­ba­ty (jed­nej nie wypi­jesz).
Jabł­ko, czer­wo­ne jabł­ko, w sam raz na nas tro­je:

ber­ga­mo­ta, law­so­nia bez­bron­na w poście­li.
Leżysz w zapa­chu zie­mi i odsła­niasz ucho.

Jabł­ko zdą­ży­ło zmur­szeć. Zwi­ja mu się skó­ra.
Leżysz ze mną w spo­ko­ju. Ład­nie poło­żo­na

law­so­nia ber­ga­mo­ta. Jesteś głod­na, pro­sisz.
Przy­kła­dam ci do ucha jabłusz­ko sprzed lustra

[Orfeusz się odwraca po to, żeby znikła]

Orfe­usz się odwra­ca po to, żeby zni­kła.
Eury­dy­ka umar­ła jest prze­cież waż­niej­sza.

Umar­ła jest pięk­niej­sza oraz ukoń­czo­ny
jej obraz naj­wła­ściw­szą jest for­mą ist­nie­nia.

Orfe­usz jest pięk­niej­szy, gdy jest odwró­co­ny.
Epi­thu­mia wła­ściw­sza, gdy się prze­ina­cza

z obra­zu Eury­dy­ki w jakieś inne cia­ło,
na koń­cu kory­ta­rza, w maleń­kim poko­ju.

Eury­dy­ka umar­ła jest prze­cież waż­niej­sza.
Orfe­usz się odwra­ca. Nie­chaj będzie pięk­na