storytelling

to nie jest pewne lecz tak może zdarzyć się

wyssa­li z niej jak się wysy­sa szpi­czek
wkła­da­jąc kost­ne okost­ne gąb­cza­ste do ust
jak się wty­ka mię­dzy zęby szcząt­ki zwie­rząt
czy ja nada­ję się do zabi­ja­nia much?

jesz­cze na mnie mówi­li że jestem ruska
bo pamię­ta­li że kie­dyś nosi­ła w sobie
sło­wa jak sztor­my ude­rza­ją­ce o nad­brze­ża
kru­szą­ce kli­fy zata­pia­ją­ce pol­skie stat­ki

za moją mamą woła­li że jest kacap­ska cór­ka
komu­sza wywło­ka ale cza­sem i ład­niej

a potem obła­zi­li śli­ni­li
melo­dią szpet­ne­go języ­ka
wkła­da­li dźwię­ki w otwo­ry

to nie jest prze­moc
to jest uner­wie­nie

siedemnastego marca henryk frankowski pod postem o mateuszu morawieckim porównującym polskiego chłopa (kogo?) do bruca lee

tępe chłop­ki prze­stań­cie pod­ska­ki­wać jabł­ka dla ludzi a nie na uli­cę
potem
na chuj mi wasze jabł­ka sram na jabł­ka i owo­ce ogól­nie

i po co z tego wiersz
no nie wiem
może dla­te­go że to zupeł­nie praw­da i hen­ryk fran­kow­ski pew­nie wyda­la
tyl­ko jabł­ka hisz­pań­skie albo skąd­inąd jesz­cze wyda­la na potę­gę
wła­ści­wie nie ma w tym prze­cież nic dziw­ne­go
rynek się tak bosko samo­re­gu­lu­je paku­je owo­ce i owo­ce owo­ców
wyda­lo­ne i prze­je­dzo­ne i z uli­cy i okrwa­wio­ne i oplu­te i wła­sne
i dają­ce jeść cudzym mat­kom z nie­dziel­nych kościół­ków co wie­rzą w obie­ca­ne
w foliów­kę jona­szów­kę z brzu­cha wie­lo­ry­ba
dzi­wiąc się bar­dzo że mu się te gęby tyl­ko otwie­ra­ją mlasz­czą
po zębach języ­kiem ale zupeł­nie bez dźwię­ku
jak­by gęba do gęby nie potra­fi­ła
jak­by się ten r. rado­wał że taką utkał sym­fo­nię
smro­dli­wą ale cichą
na szczę­ście jest hen­ryk press enter the dra­gon