hoodshit (griptape)

Impossible (sample)

wyplu­wam deskę przez kamień
ście­ram się z butem                               ze sznu­rów­ką wią­żę
mam swo­je loopy i raczej jaz­dy
jak szu­ka­nie zgub mówie­nie głu­pot
mie­wam uczu­cia mie­sza­ne jak sos
tysią­ce wysp jeden oce­an i dużo snu
coś jak penut’butter’jelly tost
– mogę bo mogę mno­żę przez zero.

Lipslide

ze sznu­rów­ką wią­żę każ­de zezna­nie w noc
bia­łą jak conver­se.

      nie­bie­skie kły chuck­sa odbie­ra­ją mi mowę.
wska­za­ny pal­cem nie pusz­czam za język pary.

(jak w pętli: pyta­ją mil­czysz szar­pią
sznu­rów­ki wycią­gną zewsząd
a jeśli chcesz mnie zoba­czyć to musisz mieć patent).

Bigspin

rodzę tric­ki jak­bym tyrał łoży­ska
wszyst­ko się toczy ogień i wód­ka.

na ekra­nie mam bło­to
a w oczach czas
i cza­sem przy­sy­piam myśląc o slaj­dzie.

mam goofy ksy­wę
mój switch to regu­lar.
afron­ty na stro­nie
wolę front­si­de niż back­si­de.

tu szkło się nie zaskle­pi
zwięź­lej niż zwro­ty pal­cem.

daj spo­kój i weź czas
kie­dy w kącie oka jestem lawi­ną.

Ogień, ziemia, woda, powietrze i kolejność jak zawsze dowolna.

Mam kaszel pala­cza, w gło­wie pod­skle­po­wą czkaw­kę,
do tego oczy w karo, głu­pią koro­nę, na gum­ce kape­lusz.

Peł­znę tym szla­kiem jak rep­ti­le-boy za pen­sem, ujeż­dżam,
co ujeż­dżam, i wam nic do tego głu­pie gnoj­ki, kono­wa­ły.

Zamek, któ­ry doj­rza­łem, mie­ni widok na ple­cy pie­ga­we,
rów­nież spa­ja krój oble­śnej suk­ni-tła w ostrym fio­le­cie.

W okien­kach cha­tu księż­nicz­ki jedzą lody, łuska­ją pest­ki,
chleb tosto­wy, podró­że raczej małe, a pokój prze­chod­ni.

W bra­mach ch’opy stru­dze­ni patrzą ot tak przed sie­bie,
są twar­dzi, dla mnie to ska­ły, a dla nich: och, codzien­ność.

Gdy wspo­mnia­łaś o prze­cią­gach, nagle poją­łem, jak palić
z bon­ga, kie­dyś to była roz­pacz, łapa­łem buchy jak ćmy.

Man­ną skrzy­dła moty­li, przy­go­dy smak jak bate­rii liź­nię­cie.
Tym wie­kiem nie zatrzy­masz mnie w sło­ju – wybi­ja szam­bo.

L’OG Kush

Pach­ni­dło poko­ju jest słod­ką, sztucz­ną wani­lią.

Przy­tu­lam dru­gi litr lodów, mam opusz­ki w topach.

Jestem w sta­nie PŁONIE VIRGINNIA, a z nią lasy

i upra­wy haszu, kosmicz­ne zna­ki, szkieł­ko pusz­cza szum.

Powiedz mi Z., co śnisz w zaka­mar­kach i potem pow-
tarzasz jak baj­kę o trzech sty­gną­cych zupach i jed­nym widel­cu?
Tele­wi­zor już dzia­ła. Nie widzę sen­su, by nie zapa­lić
i puścić film. Kino fran­cu­skie – ciast­ka i dżu­ma.

(Mia­łem na myśli dżem i to wstyd jest się przy­znać,
że bar­dziej pasu­je mi dru­gie. Mam co do tego zda­nie
lot­ne – ostat­ni ma rację).

Temat pły­nie jak krysz­tał.

Yey

Śnię o leża­ko­wa­niu, któ­re prze­sie­dzia­łem w kącie.
Jestem oce­anem, a ty boisz się zanu­rzyć kost­ki.

Pusz­cza­li­śmy kacz­ki, gdzie koń­czą się baj­ki.
Płu­czą się becz­ki i nie­sie pia­na.

Faza to pla­ma jak peli­kan i zna­ki wod­ne.
Klucz to struk­tu­ra jak bły­ska­wi­ca i zamek.

Mie­li­śmy pły­wy i loty.
Mie­li­li­śmy muły i dymy.

Nie prze­bi­ła­byś siat­ki w moich teni­sów­kach,
w skar­pe­cie krysz­tał pach­nie kom­po­tem

z lodem.

Za 1,5h pod Jubilatem

kie­dy podzi­wiam lustro, któ­re­go nie rozu­miem.
kie­dy pyta­nie jest pro­ble­mem wszyst­kich potrzeb
albo potrze­bą wszel­kich pro­ble­mów.
kie­dy w galak­ty­ce obok posta­wi­li sta­dion.
kie­dy znisz­czy­li w niej kli­mat.
kie­dy zro­bi­li z nie­go szpi­tal.
kie­dy nie­bie­ski wirus jest pla­ne­tą gazo­wą.
kie­dy pła­czą oka cyklo­nu.
kie­dy myśl ma 4 ścia­ny.
kie­dy chuj mnie obcho­dzi Euro­pa ojczyzn.
kie­dy zno­wu to cofam, by za chwi­lę powtó­rzyć.
kie­dy sad to chwast­na raj­sto­pa.
kie­dy jabłoń daje owo­ce gra­na­tu.
kie­dy kwiat ma woń lukre­cji, któ­rą nie spo­sób się najeść.
kie­dy kilo­gram słów waży kilo­gram.
kie­dy każ­de to minu­ta.