Mamy tu do czynienia z wyjątkowym przykładem kociej wręcz giętkości językowej.

Przysięgam, że jako właściciel Homera i miłośnik Kici jestem pozytywnie, a nawet entuzjastycznie nastawiony na odbiór wierszy Tomasza Majerana.

Koty. Podręcznik użytkownika to zabawne wiersze o kocim żywocie, krótkim, ale jakże bogatym. To książka miejscami wirtuozowska, bo oprócz przeglądu kocich charakterów i postępków mamy też tu przekorny przekrój wielu technik poezjowania.

Majeran podzielił swój minipodręcznik na lekcje - jest w nich wszystko o wielkim ego malutkiego mruczka, o nocnych harcach po roślinkach doniczkowych, o polowaniach na złote rybki, wzgardzie dla przeterminowanej polędwicy, wiecznej tęsknocie za ukrytym w lodówce baleronem i o tym, jak ogromna mogłaby spaść na nas pomsta, gdyby nasz pupil dostał solidną porcję hormonu wzrostu.

Oskar Wilde mawiał, że ludzie dzielą się na miłośników kotów i na osoby pokrzywdzone przez los. Tomik Majerana warto mieć pod ręką, bo każdemu inteligentnemu człowiekowi przyjdzie kiedyś ochota na kota...

Tego się nie robi kotu.

Autor Kotów. Podręcznika użytkownika nie nadał swojemu bohaterowi imienia i właśnie ów brak - niepełna kocia tożsamość - pozwala temu (bardziej) autykowi (niż artyście) żwawo się poruszać wśród historii, które o kotach i nie tylko o nich - opowiadają pisarze od kilkudziesięciu stuleci. Pozwala mu okopać się na pozycji kota literackiego, kota od sestyn, sonetów, wierszy safickich mniejszych i większych. Ujawnia on kocie cechy Rymkiewiczowskich - Figla i Psotki czy Eliotowsko-Barańczakowych - Koteriona Wtrząchała i Tygryszarda Drapieża. Choć najbliżej mu pewnie do Ptysia i Balbiny, których próżno by szukać w wierszowanych księgach. Ale o tym najlepiej wie tylko Tomasz Majeran, użytkownik.

Kot jak wygląda, każdy widzi, ale nie każdemu jest dany wgląd w kocią duszę. Majeranowi się to świetnie udało. Poeta w kilkunastu lekcjach prezentuje podstawowy kurs obsługi tych sierściuchów i robi to z literackim urokiem. Podręcznik jest obowiązkowa lekturą dla tych wszystkich użytkowników, którzy nie potrafią sobie poradzić ze swoimi futrzanymi pociechami. Majeran w mistrzowski sposób trawestuje znane z klasyki utwory poetyckie, przerabiając je na kocią mowę. Dowcip połączony z intertekstualną grą to jest to co tygrysy, a raczej kociarze, lubią najbardziej.