Tom nie stawiający muru

Wska­za­nie: Adam WIEDEMANN Fil­try

Kil­ka ksią­żek szcze­gól­nie zwró­ci­ło moją uwa­gę. Przede wszyst­kim Trap Sen­dec­kie­go, z przy­naj­mniej jed­nym wier­szem na pozio­mie arcy­mi­strzow­skim i bar­dzo fra­pu­ją­cą resz­tą.Gorą­ce masy powie­trza Czę­sto­chow­skie­go, jako uda­ny, okrze­pły głos poko­le­nia czy for­ma­cji, któ­rej mi bra­ku­je. Drob­ne! Drob­ne! Pase­wi­cza – bar­dzo rady­kal­na pró­ba wyj­ścia w pisar­ską doj­rza­łość, uda­na, skrom­na i poru­sza­ją­ca. Cosi­nus sal­sa Mosie­wicz – debiut świa­do­my, świet­nie przy­go­to­wa­ny, zapo­wia­da­ją­cy wie­le na przy­szłość. Wykaz pomi­ja choć­by książ­kę Kon­ra­da Góry Requ­iem dla Sad­da­ma Husaj­na i inne wier­sze dla ubo­gich duchem, tom momen­ta­mi bra­wu­ro­wy.

Naj­cie­kaw­sze jed­nak wyda­ją mi się Fil­try Ada­ma Wie­de­man­na, tom nie­mal pro­za­tor­ski, zupeł­nie nie iry­tu­ją­co uwal­nia­ją­cy poezję z cech, jak się wyda­wa­ło, jej przy­pi­sa­nych, tom nie sta­wia­ją­cy muru; bły­sko­tli­wy, zabaw­ny, zasta­na­wia­ją­cy, z wie­lo­ma fra­za­mi goto­wy­mi do cyto­wa­nia. Adam Wie­de­mann w świet­nej for­mie. Przy każ­dej z trzech jego ostat­nich ksią­żek wyda­wa­ło mi się, że to for­ma szczy­to­wa, po czym autor z non­sza­lan­cją nie­zmien­nie pod­no­sił poprzecz­kę, cze­go, sądzę, moż­na się spo­dzie­wać tak­że w przy­szło­ści.