ESEJE
nawigacja
Ostatnio w biBLiotece
ESEJE
Jedzenie staje się tu budulcem świata
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Szczelina kobiety i języka
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Z ukosa
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
„śniło mi się, że wojna była niczyja”
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
W rytmie przypływów i odpływów
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Rytuały przeżywania smutku
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Matka, mantra, matematyka
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
O krok od porcelany
Z Imię NAZWISKO
ESEJE
Namiętność, przemoc i brak zrozumienia, czyli ciemniejsza strona miłości
Z Imię NAZWISKO
Andrzej Skowron
Urodzony w 1995 roku. Uczeń Liceum Ogólnokształcącego Zakonu Pijarów w Krakowie. Z zamiłowania teatroman, uwielbia czytać poezję, od czasu do czasu sam coś popisze. Niedawno odkrył zamiłowanie do wędrówek po górach. Lubi się szwendać po krakowskim Kazimierzu. Mieszka w Krakowie i chciałby tu zostać.
Niebezpieczna zabawa na pograniczu jawy i snu. Refleksja o aktorskiej adaptacji Witkacego
Głos Andrzeja Skowrona w debacie "Adaptacje literackie".