Ernő Szép

ur. w 1884 r. Węgierski poeta, powieściopisarz, dziennikarz i dramaturg. W czasie pierwszej wojny światowej pracował jako sanitariusz i korespondent, gdzie ukształtowały się jego przekonania pacyfistyczne. Największą popularność przyniosła mu secesyjna powieść Lila akác (1919), w której starał się utrwalić atmosferę przedwojennego Budapesztu z jego bujnym życiem towarzyskim. W latach dwudziestych stał się popularnym autorem sztuk teatralnych, w których dokonywał krytyki stosunków społecznych, w groteskowy sposób przedstawiając klasę zubożałego ziemiaństwa. W 1944 r., wraz z wprowadzeniem ustaw antyżydowskich i przejęciem władzy na Węgrzech przez faszystów, musiał opuścić swoje mieszkanie na Wyspie Małgorzaty i trafił do obozu pracy przymusowej. Zapisem tych doświadczeń jest wydana w 1945 r. powieść dokumentalna Woń człowieka, wydana dopiero w 1984 r. Zmarł w nędzy w 1953 r.