Pere Calders

Urodził się w 1912 r., a zmarł w 1994 r. Tworzący w języku katalońskim pisarz z Barcelony, autor opowiadań humorystycznych i kilku powieści. Debiutował w 1936 r. zbiorem opowiadań El primer arlequí. W czasie hiszpańskiej wojny domowej zaangażował się aktywnie po stronie Republiki, a po jej upadku wyemigrował do Meksyku, skąd wrócił po dwudziestu trzech latach. Do wojny domowej nawiązuje w formie alegorycznej w powieści Ronda naval sota la boira (1966), a w powieści L’ombra de l’atzavara (1964) opisuje hiszpańskie środowisko emigracyjne. W 1955 r. ukazał się zbiór utrzymanych w konwencji realizmu magicznego opowiadań Cròniques de la veritat oculta, najciekawszy w jego dorobku. W Polsce opowiadania Caldersa publikowała „Literatura na świecie” (12/1999, tłum. A. Sawicka; 5‒6/2003, tłum. M. Cedro, P. Freixa), „Kamena” (8/1982, tłum. J. Wieluński), „Odra” (11/1997, tłum. A. Sawicka) i „Dykcja” (7‒8/1997, tłum. A. Sawicka).