Humanitarny ubój

4.1.

Te dwa sło­wa pozo­sta­ną ze sobą sprzeczne/ w każ­dym ludz­kim języku./ Jak huma­ni­tar­na rzeź.// Huma­ni­tar­ne zabój­stwo. [1]

3.1.

Dla­cze­go mam wra­że­nie, że pisa­nie o nie­je­dze­niu mię­sa z przy­czyn etycz­nych jest banal­ne? Jak dać w pierw­szych zda­niach do zro­zu­mie­nia, że tutaj nie cho­dzi o zwy­kłe prze­py­chan­ki? Że z tym, co mamy na tale­rzu, wią­że się odpo­wie­dzial­ność? I to inna niż odpo­wie­dzial­ność dra­pież­ni­ka za polo­wa­nie.

1.1.

 Jed­na tak dosta­ła w ryj, że już nigdy wię­cej nic nie mogła zjeść i padła z gło­du. [2]

2.1.

Zja­da­nie zwie­rząt jest książ­ką o gra­ni­cach, któ­re ludzie potra­fią sobie sta­wiać, nie zawsze zauwa­ża­jąc ich subiek­tyw­ność.

1.2.

Licz­ba usy­pia­nych psów i kotów jest dwu­krot­nie więk­sza od licz­by czwo­ro­no­gów, któ­re znaj­du­ją dom.

3.2.

Sie­dzę przed kom­pu­te­rem i pró­bu­ję wciąż na nowo roz­po­cząć tekst o Zja­da­niu zwie­rząt. Mam już kil­ka począt­ków. Jeden od dru­gie­go wyda­je się mniej cie­ka­wy. Żaden nie przy­ku­wa uwa­gi. Ten z wer­sji osta­tecz­nej też pew­nie taki będzie. Czy to jest wina tema­tu? Ogól­ne­go zobo­jęt­nie­nia? Czy mnie?

1.3.

 Moja decy­zja o zaprze­sta­niu jedze­nia zwie­rząt to indy­wi­du­al­na spra­wa.

2.2.

W 2006 roku uro­dził się Knut. Odrzu­co­ny przez mat­kę tra­fił pod opie­kę obcych ludzi. 44 dni musiał spę­dzić w inku­ba­to­rze. Ale szyb­ko przy­brał na wadze i wkrót­ce zwa­li­ły mu się na gło­wę tłu­my.

Cie­szy takie zain­te­re­so­wa­nie.

Mini­ster. Dzien­ni­ka­rze. Kibi­ce pił­kar­scy zmie­ni­li swo­je przy­śpiew­ki tak, żeby uwzględ­nić w nich Knu­ta.

1.4.

 …cho­dzi o wiel­kie ilo­ści gów­na. Jest go tak dużo, że nie wia­do­mo, co z nim zro­bić. W efek­cie tra­fia do rzek, jezior i oce­anów, nisz­czy eko­sys­te­my, zanie­czysz­cza powie­trze, wodę i gle­bę…

2.3.

Knut to niedź­wiedź polar­ny. Pierw­szy od 30 lat, któ­ry uro­dził się w zoo.

4.2.

Zja­da­my cudze życie, żeby żyć./ Denat scha­bo­wy z nie­boszcz­ką kapustą./ Kar­ta dań to nekro­log. [3]

2.4.

Pan­da Yan Yan według opie­ku­nów zmarł w wyni­ku popu­lar­no­ści Knu­ta. Wystra­szy­ła się lub nad­mier­nie pod­eks­cy­to­wa­ła tłu­mem ludzi, któ­rzy odwie­dzi­li niedź­wiad­ka.

Zda­rza się ‒ napi­sał­by Kurt Von­ne­gut.

3.3.

To powi­nien być tekst o tym, że Jona­than Safran Foer napi­sał książ­kę nie tyl­ko o zja­da­niu zwie­rząt, ale o tym, jak dzi­siaj pro­du­ku­je się mię­so; jakie kon­se­kwen­cje ma fakt, że pierś z kur­cza­ka osią­gnę­ła tak zdu­mie­wa­ją­co niską cenę; co dzie­je się z odcho­da­mi coraz więk­szej licz­by zwie­rząt hodow­la­nych; w jaki spo­sób…; skąd…

2.5. lub 1.5.

Koło zoo znaj­du­je się bud­ka z szyl­dem „Wurst de Knut”, w któ­rej ser­wu­je się wie­przo­we kieł­ba­ski. Ze świń z cho­wu prze­my­sło­we­go, któ­re w grun­cie rze­czy zasłu­gu­ją na tyle samo uwa­gi, co Knut.

2.6.

Gdzie jest barie­ra gatun­ko­wa? W jaki spo­sób wyzna­czy­my gra­ni­ce?

3. 4.

Zja­da­nie z w i e r z ą t zamiast jedze­nia m i ę s a. To niby tyl­ko zmia­na w języ­ku…