11/01/25

Nasłuch nr 5: Sól w cukrze na śniegu

Jakub Jakubik

Strona cyklu

Nasłuch
Jakub Jakubik

Studiował filologię polską i historię sztuki. Od 2023 współpracownik Biura Literackiego. Publikował w „Śląsku” i „ArtPapierze”. Interesują go teoria literatury, Norwegia i niderlandzkie retabula ołtarzowe.

Wyglą­da na to, że recen­zen­ci w ostat­nim mie­sią­cu byli bar­dzo pochło­nię­ci lepie­niem pie­ro­gów. Szyb­ko przy­szedł sty­czeń więc czas zacią­gnąć pasa. Sko­ro port­fe­le mamy puste i póki co z wycie­czek nici to nie zaszko­dzi wybrać się w recen­zenc­ką podróż mię­dzy ośnie­żo­ny­mi papie­ro­wy­mi pagór­ka­mi, gdzie kry­ty­cy, z roz­ma­chem sypią sól, wyzna­cza­jąc czy­tel­ni­cze pere­gry­na­cje.

Sól solą, ale u nie­któ­rych poja­wi­ło się też tro­chę gory­czy, więc z nasłu­cho­we­go obo­wiąz­ku rapor­tu­je, że Adam Kacza­now­ski poprzez dwu­ty­go­dnik tra­fił na face­bo­oko­wą Czo­łów­kę wier­szy, suge­ru­jąc, że Czo­łów­ka spo­ufa­la się z Biu­rem Lite­rac­kim. I choć nie upra­wiam tu ani plot­ka, to coś mi się tu wyda­je podej­rza­ne. Nie mi to oce­niać, ale dzię­ki za dar­mo­wą rekla­mę. P.S. Czo­łów­ka, masz mój numer.

Ale za to to co może­my podej­rzeć u naszych połu­dnio­wych sąsia­dów napa­wa mnie nie lada rado­ścią. Za spra­wą Biser­ki Rajčić w Ser­bii uka­za­ła się Jar­nie­wi­czo­wa Oran­ża­da. Mimo nie­mal­że dwu­dzie­stu lat na kar­ku zda­je się, że pozo­sta­je przy­dat­na do spo­ży­cia, a bom­bel­ki wciąż strze­la­ją. I nie jest to alu­zja do Bori­sa Tito.

I pew­nie, Dro­gi Czy­tel­ni­ku, chciał­byś zakrzyk­nąć Mi to tito! ale z „Repli­ką” przy­cho­dzi ban­dzior­ka Kasprzak uchy­la­jąc rąb­ka tajem­ni­cy „jej pisan­ka” (nie cho­dzi o jaj­ka wiel­ka­noc­ne). W wywia­dzie z Olgą Gór­ską opo­wia­da tro­chę o począt­kach, stre­sie sla­mo­wa­nia, pod­ry­wie, żar­tach i LGBTQ+. Oczy­wi­ście nie oby­ło się bez drą­że­nia w emo­cjach, pro­ble­mach i Waż­nych Rze­czach.

Waż­ne Rze­czy pozo­sta­ją waż­ne rów­nież wśród ludzi na odlu­dziu. Maciej Wnuk w Miej­scach odle­głych snu­je poru­sza­ją­cą opo­wieść o tym co „teraz”, co czu­je pod żebra­mi Mał­go­rza­ta Żebrow­ska: „Autor dobit­nie wska­zu­je, że wszy­scy jeste­śmy ze sobą połą­cze­ni i że powin­na nam towa­rzy­szyć wspól­na tro­ska o przy­szłość”. Zda­je się, że to nie­przy­pad­ko­wa opi­nia, bo przy­szłych ksią­żek Wnu­ka wypa­tru­je rów­nież z nie­cier­pli­wo­ścią @dardzinski_proza.

Chcia­ło­by się jesz­cze coś dodać, ale coś czu­je, że akcja 2024 pie­ro­gi w 24 godzi­ny pozba­wi­ła mnie poczu­cia cza­su. Weso­łych Świąt!

Pocz­tów­ki znad węgier­skie­go morza moż­na prze­sy­łać na adres: jjakubik@biuroliterackie.pl

Oran­ża­da, Jerzy Jar­nie­wicz:

Jerzy Jar­nie­wicz, Oran­ża­da, tłu­ma­cze­nie na serb­ski Biser­ka Rajčić:  https://sumatra.rs/product/oranzada-jezi-jarnjevic/

Wydrąż mi rodzi­nę w serze, Alek­san­dra Kasprzak:

Olga Gór­ska roz­ma­wia z Alek­san­drą Kasprzak, Ban­dzior­ka i jej pisan­ko,”Repli­ka” nr 112 (11/12)2024, s. 33–35.

Miej­sca odle­głe, Maciej Wnuk:

Mał­go­rza­ta Żebrow­ska, Opo­wieść z koń­ców świa­ta, Zupeł­nie inna opo­wieść: https://zupelnieinnaopowiesc.com/2024/12/13/opowiesc-z-koncow-swiata-maciej-wnuk-miejsca-odlegle

Insta­gram, @dardzinski_proza: https://www.instagram.com/p/DDKKrFpND7M/

Adam Kacza­now­ski, Czo­łów­ka wier­szy: https://www.facebook.com/czolowkawierszy/posts/pfbid0exiPCyC8daUHm3FeFfgFEyznswsWBxmUDKQanBSCtcqCm3JMNQc3zSHMnMmoPBXal?rdid=xOL6g53YKR6x3ACB