73. rocznica

Artur Bursz­ta opo­wia­dał w maju ubie­głe­go roku o pla­nach róże­wi­czow­skich na ten rok, to zna­czy o pomy­słach kul­tu­ral­ne­go poświę­to­wa­nia jubi­le­uszu poety. Wspo­mniał o robo­czym tytu­le któ­re­goś ze spo­tkań. Mia­ło to się więc nazy­wać: „Czy Róże­wicz zasłu­gu­je na Nobla?”. Wte­dy Iza zapro­po­no­wa­ła odwrot­kę:

- Czy Nobel zasłu­gu­je na Róże­wi­cza?

Praw­dę powie­dziaw­szy, ura­to­wa­ła w ten spo­sób przed­się­wzię­cie, bo prze­cież pyta­nie o poten­cjal­nie noblow­skie zasłu­gi Róże­wi­cza było­by pro­win­cjo­nal­ne i pre­ten­sjo­nal­ne. Tak więc:

Czy Nobel zasłu­gu­je na Róże­wi­cza?

Nagro­da imie­nia wyna­laz­cy dyna­mi­tu to w koń­cu nie tyl­ko iluś wiel­kich zasad­nie uho­no­ro­wa­nych, ale i kil­ku naj­więk­szych pomi­nię­tych; wystar­czy wspo­mnieć Joy­ce­’a i Pro­usta. No i corocz­nie w paź­dzier­ni­ku odby­wa się dzień hipo­kry­zji, czy­li nagłe zwięk­sze­nie zain­te­re­so­wa­nia jed­nym pisa­rzem.

A z Róże­wi­czem trze­ba cał­kiem ina­czej.

jestem poszu­ki­wa­czem poezji
od roku 1938

Powin­ni­śmy zatem obcho­dzić rów­nież 73. rocz­ni­cę poszu­ki­wa­nia poezji… Oka­zu­je się przy oka­zji, że Róże­wicz jest tak­że ide­ali­stą: sko­ro poszu­ku­je się poezji mimo napi­sa­nia setek wier­szy. Ilu tak bar­dzo wie­rzy­ło i wie­rzy w poezję?

Zara­zem ten Róże­wicz pla­to­nik nurza się w odmę­tach róż­nych prze­ja­wów kul­tu­ry maso­wej czy cywi­li­za­cji współ­cze­snej. Tak namięt­nym kry­ty­kiem był jesz­cze chy­ba tyl­ko Lem, ale Róże­wicz wła­sny wiersz pod­da­je takiej bagien­nej pró­bie, o współ­cze­sno­ści mówi prze­cież jak naj­bar­dziej wła­sną dyk­cją poetyc­ką.