Być poetą dzisiaj

Co wyni­ka dla poezji pol­skiej, jej czy­tel­ni­ków oraz samych poetów z tego­rocz­nej nagro­dy Nike dla książ­ki Euge­niu­sza Tka­czy­szy­na-Dyc­kie­go? Zapra­sza­my do udzia­łu w deba­cie „Być poetą dzi­siaj”. Bez­po­śred­nim impul­sem do jej roz­po­czę­cia jest wyjąt­ko­wy dla poezji 2009 rok, w któ­rym książ­ki z wier­sza­mi domi­no­wa­ły wśród nomi­na­cji do naj­waż­niej­szych lite­rac­kich nagród w Pol­sce.

W ostat­nich kil­ku deka­dach rodzi­mi poeci wyróż­nia­ni byli jako jedy­ni z licz­nych naszych twór­ców naj­waż­niej­szy­mi nagro­da­mi (wystar­czy wspo­mnieć o dwóch nagro­dach Nobla). Mimo to insty­tu­cje zaj­mu­ją­ce się pro­mo­wa­niem lite­ra­tu­ry chęt­niej wspie­ra­ją pro­za­ików. Czy podzie­lasz opi­nię Woj­cie­cha Kuczo­ka, że przy­znać się dziś do bycia poetą to tak, jak­by przy­znać się, że sypia się w bun­krze na przed­mie­ściach?

Jak poeta ma docie­rać do czy­tel­ni­ka? W jaki spo­sób wydaw­cy poezji powin­ni roz­bu­dzać zain­te­re­so­wa­nie nią (szcze­gól­nie wśród mło­dych ludzi)? Jakiej gra­ni­cy nie powin­no się prze­kra­czać w takich dzia­ła­niach? Czy ist­nie­ją zagra­nicz­ne wzor­ce dzia­łań, któ­re war­to prze­nieść na pol­ski grunt? Cze­ka­my na Pań­stwa odpo­wie­dzi na te pyta­nia oraz wła­sne spo­strze­że­nia zwią­za­ne z tytu­ło­wym zagad­nie­niem.