Być poetą po trzydziestce

Wska­za­nie: Jacek GUTOROW Inne tem­po

Inne tem­po jest o tym, że jest już po wszyst­kim, czas wrzu­cać na luz – cho­ciaż nic nad­zwy­czaj­ne­go się nie zda­rzy­ło.

Czas bio­gra­ficz­ny w wier­szach Jac­ka Guto­ro­wa to „wiek męski, wiek klę­ski”, a histo­ria to „czas kur­sy­wy”, gdy w świe­cie wytrą­co­nym z rów­no­wa­gi nie­ła­two się „roze­znać i opi­sać”, więc trze­ba „prze­cho­dzić śle­po na dru­gą stro­nę”.

Sta­łym moty­wem tej poezji jest bec­ket­tow­skie „skoń­czy­ło się”, ale zre­du­ko­wa­ne do punk­tu widze­nia lirycz­ne­go „ja”, któ­re życio­wo „ma już dosyć”, a poetyc­ko z peł­ną świa­do­mo­ścią „grzęź­nie we wła­snych sło­wach”.

Kil­ka żar­tów o pro­zie tele­wi­zyj­nej i poezji ogło­szeń nie zmie­nia bez­li­to­sne­go tonu tych pie­śni doświad­cze­nia. Guto­row chy­ba już wie, jak być poetą po trzy­dzie­st­ce.