Debiut korzyści

W kon­tek­ście nowej Odsie­czy chciał­bym zwró­cić uwa­gę na tom Język korzy­ści Kiry Pie­trek. Wier­sze Pie­trek wygry­wa­ją w kate­go­rii: co moż­na jesz­cze zro­bić z języ­kiem, jak moż­na wyko­rzy­stać język, któ­ry zwy­kle nas wyko­rzy­stu­je. Mimo że liry­ka ta odbie­ga od moje­go spo­so­bu pisa­nia, to jed­nak dała mi do myśle­nia i dla­te­go tym chęt­niej ją doce­niam. Wska­zu­ję na debiut Kiry Pie­trek ze wzglę­du na wiel­ką odwa­gę wobec języ­ko­wych, jak rów­nież pry­wat­nych rewo­lu­cji, oraz odwa­gę poka­za­nia – w cało­ści sobie samej, po czę­ści innym – w jakim kie­run­ku idzie „współ­cze­sny”, „koniunk­tu­ra­li­stycz­ny” język. Mimo takie­go prze­ka­zu sło­wa w liry­ce Pie­trek zda­ją się nie tra­cić na dźwięcz­no­ści. Jed­no­cze­śnie nie pamię­tam w ostat­nich latach debiu­tu tak „krzy­kli­we­go”, a zara­zem dążą­ce­go do „liry­za­cji”. Tak też sły­sza­łem te wier­sze i chęt­nie usły­szał­bym je jesz­cze raz, np. przy oka­zji Odsie­czy.