Dystans do swojego pisania

Warsz­ta­ty były dla mnie wspa­nia­łą zaba­wą, ale nie­wie­le zmie­ni­ły w moim życiu, bo nie było to takie waż­ne, bo mia­ło się już dłu­go przed tym odpo­wied­ni dystans do swo­je­go pisa­nia. Bar­dzo się cie­szę jed­nak, że pozna­łem wte­dy Artu­ra Bursz­tę, Mar­tę Pod­gór­nik, Prze­mka Wit­kow­skie­go, Rafa­ła Sko­niecz­ne­go i tą wspa­nia­łą biu­ro­wą atmos­fe­rę. Pozdra­wiam wszyst­kich uczest­ni­ków, dzię­ku­ję Artu­ro­wi i Mar­cie za dobrą zaba­wę w cza­sie warsz­ta­tów i za to, że pamię­ta­cie o mnie i trak­tu­je­cie mnie jak „swo­je­go”. Pozdra­wiam wszyst­kich wspo­mi­na­ją­cych i liczę na lek­tu­rę wspo­mnie­nio­wą.