Głos w dyskusji

Uwa­żam, że naj­waż­niej­sze debiu­ty mija­ją­cej deka­dy to: Andrzej Szpin­dler (za umie­jęt­ne orga­ni­zo­wa­nie swe­go kre­cie­go ogród­ka, powo­li prze­kształ­ca­ją­ce­go się w swo­iste dai-fun­shi eks­plo­ro­wa­nia posił­ków), Roman Brom­boszcz (za swo­ją beto­no­wą kata­kum­bę roz­ra­sta­ją­cą się jak droż­dże), Robert Rybic­ki (któ­ry jesz­cze w tym mie­sią­cu wymie­rzy sro­gie­go kopa wszyst­kim psy­cho­nau­tom), Szcze­pan Kopyt (dzię­ki któ­re­mu poczu­łem jak bar­dzo śmier­dzą kato­li­cy w barach mlecz­nych) oraz Piotr Janic­ki (jego Nadal aksa­mit to chy­ba naj­bar­dziej zanie­dba­ny tomik dzie­się­cio­le­cia).

Cze­kam też na tomi­ki poetów zwle­ka­ją­cych z debiu­tem: Ada­ma Grzel­ca i Rafa­ła Waw­rzyń­czy­ka. Oby nie powtó­rzy­li wpad­ki Sła­wo­mi­ra Elsne­ra, któ­re­go Anty­po­dy nie udźwi­gnę­ły obiet­nic zapo­wie­dzi.

Cał­kiem nie­źle radzą sobie tak­że tan­de­my poetyc­kie, takie jak Rado­sław Wiśniew­ski & Dariusz Pado, czy Maciej Dobrzań­ski & Bar­tosz Sadliń­ski.

Z per­spek­ty­wy ostat­nich kil­ku lat zupeł­nie nie rozu­miem (za prze­pro­sze­niem) pod­nie­ca­nia się Dol­ną Wil­dą Pase­wi­cza, któ­ra jawi mi się jako mini-prze­wod­nik po nie­zbyt cie­ka­wej dziel­ni­cy Pozna­nia. Z kolei Adam Wie­de­mann cał­ko­wi­cie słusz­nie rośnie na men­to­ra naj­młod­szej poezji. Miej­my nadzie­ję, że ta oka­że się rów­nie bły­sko­tli­wa co naj­now­sze wier­sze auto­ra Pen­sum. Nie­któ­rzy potra­fią trzy­mać wyso­ki poziom.