„Jeden poeta w domu wystarczy”

Czy lite­ra­tu­ra jest wiru­sem, czy prze­ciw­nie – szcze­pion­ką?

Rzecz jasna wiru­sem, czy­li bytem nakie­ro­wa­nym na zakłó­ce­nie porząd­ku, cegłą w okno, obiet­ni­cą nowo­ści i nie­ustan­nych muta­cji.

Jakie­mu zwie­rzę­ciu poświę­cił­byś wiersz lub opo­wia­da­nie?

W każ­dym tek­ście znaj­du­ję miej­sce dla jakie­goś zwie­rzę­cia. Od boba­ków po mala­mu­ty, od kazu­arów jed­no­pal­cza­stych po szro­tów­ki kasz­ta­now­co­wiacz­ki. Char­ci­ki, dzię­cio­ły i raro­gi mia­łem już na okład­kach. Myślę, że tek­sty bez zwie­rząt są do bani.

Czy myśla­łeś kie­dyś „jak góra” lub „jak morze”?

Jako autor Pre­mii gór­skich naj­wyż­szej kate­go­rii muszę przy­znać, że bycie górą jest dla mnie czymś rów­nie oczy­wi­stym jak domi­na­cja Jar­la Magnu­sa Rii­be­ra w Pucha­rze Świa­ta w kom­bi­na­cji nor­we­skiej w ostat­nich sezo­nach.

Gdy­byś miał wybrać arty­stę, któ­ry napi­sał­by muzy­kę do two­je­go wier­sza lub opo­wia­da­nia i wyko­nał go na sce­nie, był­by to…?

Widział­bym Joe’go Strum­me­ra lub Danie­la Kah­na melo­re­cy­tu­ją­cych frag­men­ty Droż­dżow­ni, szcze­gól­nie te o sero­ma­ku i soł­ty­so­wej. A Pixies mogli­by zro­bić coś z tek­sta­mi z Dzie­wię­ciu dni w ścia­nie na modłę „Cari­bou”. Deb­bie Har­ry dał­bym na koniec parę zdań o odstra­sza­czach myszy z Brzyd­ko tną two­je noże?, był­by goto­wy hicior.

Jaka była naj­lep­sza rada „poetyc­ka” lub „pro­za­tor­ska”, jakiej ci udzie­lo­no?

„Jeden poeta w domu wystar­czy” – Julian Korn­hau­ser.

Wol­ność, rów­ność, bra­ter­stwo – z któ­rą z tych war­to­ści poezja lub pro­za mają naj­wię­cej wspól­ne­go?

Pro­za z rów­no­ścią (bo wyju­sto­wa­ne do pra­wej), a poezja z wol­no­ścią (bo wiersz wol­ny), więc wybie­ram poemat pro­zą.

Dla­cze­go ludzie nie czy­ta­ją poezji i ambit­nej pro­zy?

Wolą ją oglą­dać.