Konfesjonały

Uczest­ni­czy­łem do tej pory jedy­nie w warsz­ta­tach we Wro­cła­wiu – z pew­nych wzglę­dów (nie­ste­ty) nie uda­ło mi się wziąć udzia­łu w kudow­skich zaję­ciach.

Wro­cław­skie warsz­ta­ty były dla mnie bar­dzo waż­ne. Było to moje pierw­sze spo­tka­nie ze „śro­do­wi­skiem” i dało mi bar­dzo dużo. Pan Zadu­ra i pani Pod­gór­nik (debiu­tu­ją­ca w roli wykła­dow­cy) z pew­no­ścią wytwo­rzy­li „kli­mat” (a był­by on jesz­cze lep­szy, gdy­by miej­sce warsz­ta­tów było bar­dziej kame­ral­ne). Nie cho­dzi mi o mia­sto – pod­czas samych warsz­ta­tów padło nawet stwier­dze­nie (według mnie bar­dzo słusz­ne), iż Wro­cław ma „to coś” dla poezji, dla poety. Cho­dzi raczej o pomiesz­cze­nie, któ­re z dale­ka powin­no „pach­nieć sło­wem”. To cza­sem potrzeb­ne pod­czas „kon­fe­sjo­na­łów” z pro­wa­dzą­cy­mi wykła­dy (te roz­mo­wy chy­ba naj­bar­dziej docie­ra­ją do „poetyc­kiej pod­świa­do­mo­ści”).

Uwa­żam, że duże mia­sto (mam nadzie­ję, że kie­dyś zaję­cia ponow­nie odbę­dą się we Wro­cła­wiu) w połą­cze­niu z odpo­wied­nim miej­scem do spo­tkań to już poło­wa suk­ce­su warsz­ta­tów.

Jak wcze­śniej pisa­ła na forum kole­żan­ka Zuzan­na – już zgła­szam chęć udzia­łu w kolej­nych!