Na stałe

Róż­ne obsza­ry dzia­łal­no­ści biblio­te­ki wca­le nie muszą się wyklu­czać, cze­go przy­kła­dem jest dzia­łal­ność Książ­ni­cy Koper­ni­kań­skiej w Toru­niu. Biblio­te­ka dzi­siaj, nie tyl­ko w małej miej­sco­wo­ści, ale i w dużym mie­ście, nie może zarzu­cać swo­jej misji popu­la­ry­zo­wa­nia czy­tel­nic­twa i – jak­kol­wiek to zada­nie coraz trud­niej­sze – sta­nia na stra­ży kul­tu­ry wyso­kiej, ale też powin­na roz­sze­rzać swo­ją ofer­tę o wyda­rze­nia lite­rac­kie, poza­li­te­rac­kie i edu­ka­cyj­ne, któ­rych odbior­cą może stać się ogół miesz­kań­ców.

Choć czy­tel­nic­two sta­le spa­da, biblio­te­karz nadal peł­ni (i powi­nien peł­nić) rolę dorad­cy oraz prze­wod­ni­ka po świe­cie lite­ra­tu­ry dla osób, któ­re czy­ta­ją i chcą czy­tać. Jed­nak dzi­siej­szym wyzwa­niem dla pra­cow­ni­ków biblio­te­ki jest spo­sób dotar­cia do osób, któ­re czy­tać nie chcą. Dobrze więc, aby biblio­te­ka­rza­mi zosta­wa­ły oso­by, któ­re były­by w sta­nie nie tyl­ko dzie­lić się z czy­tel­ni­ka­mi swo­ją wie­dzą i miło­ścią do lite­ra­tu­ry, ale też potra­fi­ły zapla­no­wać dzia­ła­nia, któ­re przy­cią­gnę­ły­by ludzi do biblio­tek oraz skie­ro­wa­ły ich zain­te­re­so­wa­nia w kie­run­ku lite­ra­tu­ry i kul­tu­ry. Biblio­te­ka musi być bowiem miej­scem sprzy­ja­ją­cym inte­gra­cji spo­łecz­nej, a rolą biblio­te­ka­rza jest spra­wić, by odbior­ca ofer­ty biblio­te­ki zwią­zał się z nią „na sta­łe”.

Dobrze, aby dzi­siej­sze biblio­te­ki były otwar­te na współ­pra­cę z inny­mi insty­tu­cja­mi, z media­mi, auto­ra­mi i twór­ca­mi z róż­nych dzie­dzin. Współ­cze­sny zmul­ti­me­dia­li­zo­wa­ny świat sta­wia przed biblio­te­ka­mi nowe, nie­zna­ne wcze­śniej wyzwa­nia. Współ­pra­ca z inny­mi insty­tu­cja­mi poma­ga uatrak­cyj­nić ofer­tę biblio­te­ki i uczy­nić ją bar­dziej kon­ku­ren­cyj­ną przy jed­no­cze­snym zacho­wa­niu jej pod­sta­wo­wej kul­tu­ro­wej misji.

Biblio­te­ki mogą stać się ini­cja­to­ra­mi festi­wa­li lite­rac­kich, audy­cji radio­wych i tele­wi­zyj­nych, spo­tkań nie tyl­ko autor­skich itp. Biblio­te­ka­rze nie powin­ni się oba­wiać otwar­cia na popkul­tu­rę oraz aktyw­no­ści z pogra­ni­cza lite­ra­tu­ry i innych sztuk czy nawet wyj­ścia poza lite­ra­tu­rę, pro­po­nu­jąc swo­im czy­tel­ni­kom np. gry plan­szo­we i RPG, mul­ti­me­dial­ne wykła­dy, kon­cer­ty, wer­ni­sa­że itp. Nie­ba­ga­tel­ną rolę mogę w tym odgry­wać tzw. media­te­ki, któ­re sta­wia­ją na nowo­cze­sne for­my ani­mo­wa­nia kul­tu­ry.

Choć pro­po­no­wa­ne dziś pro­gra­my wspie­ra­nia biblio­tek bez­po­śred­nio nie roz­wią­zu­ją pro­ble­mów biblio­te­ka­rzy (spa­da­ją­ce czy­tel­nic­two, spo­so­by dotar­cia do czy­tel­ni­ka itp.), to przy pomy­sło­wym wyko­rzy­sta­niu mogą dostar­czyć sku­tecz­nych narzę­dzi do roz­wi­ja­nia biblio­te­ki i prze­ciw­dzia­ła­nia pię­trzą­cym się przed biblio­te­ka­rza­mi trud­no­ściom w reali­zo­wa­niu ich misji.