Obnażenie prawdy o współczesnym języku

Wska­za­nie: Tade­usz RÓŻEWICZ Kup kota w wor­ku (work in pro­gress)

Zasta­na­wia­łem się, jaką książ­kę poetyc­ką minio­ne­go roku nale­ży uznać za naj­cie­kaw­szą. W pierw­szej chwi­li pomy­śla­łem o baw się Roma­na Hone­ta, któ­re­go her­me­tycz­na, praw­dzi­wie osob­na poezja nie zosta­ła chy­ba jesz­cze odpo­wied­nio nagro­dzo­na. Po dłuż­szym namy­śle dosze­dłem jed­nak do wnio­sku, że swój głos chciał­bym oddać na Tade­usza Róże­wi­cza i jego tom Kup kota w wor­ku (work in pro­gress). Poni­żej uza­sad­nie­nie.

Ist­nie­ją poeci wiecz­nie mło­dzi. A Tade­usz Róże­wicz, nie po raz pierw­szy zresz­tą, oka­zał się poetą młod­szym niż spo­ra część auto­rów mło­de­go i śred­nie­go poko­le­nia. Kup kota w wor­ku (work in pro­gress) to nie­ba­nal­na opo­wieść o bana­le, któ­ry toczy współ­cze­sny świat. To opo­wieść o roz­pa­dzie języ­ka, o roz­pa­dzie war­to­ści i o zani­ka­niu pamię­ci. Róże­wicz pasti­szu­je język współ­cze­snej mło­dzie­ży, język blo­gów, język kolo­ro­wych cza­so­pism. Naigry­wa się z poli­ty­ków, nie szczę­dzi prztycz­ków pisa­rzom i filo­zo­fom. Trud­no się nie uśmiech­nąć nad tymi sza­lo­ny­mi, nie­rzad­ko pozba­wio­ny­mi sen­su obra­za­mi, ale sta­tus quo, któ­ry się z nich wyła­nia, nie napa­wa raczej opty­mi­zmem.

Jed­no­cze­śnie Róże­wicz z cha­rak­te­ry­stycz­ną dla sie­bie pro­sto­tą potra­fi wska­zać, co jest w życiu napraw­dę waż­ne. A tak­że jak pisać, aby z tej wiel­kiej kata­stro­fy wyjść cało. Trud­no powie­dzieć, czy Róże­wicz stał się już z krwi i kości post­mo­der­ni­stą, czy też rze­czy­wi­ście poezję tę nale­ży uznać za rejestr doko­nu­ją­ce­go się na naszych oczach koń­ca histo­rii. Jed­ne­go jestem pewien: Kup kota w wor­ku to książ­ka-lustro. A ostat­nio chy­ba nikt, może poza Doro­tą Masłow­ską, nie odwa­żył się na takie total­ne obna­że­nie praw­dy o współ­cze­snym języ­ku.