Obrazy i neurozy

Wska­za­nie: Kry­sty­na MYSZKIEWICZ Na pstryk i zew

Wszyst­kie wier­sze Kryś­ki są podej­rza­ne, nie­zwy­kłe obra­zy i neu­ro­zy, meta­fo­ry rodem z pie­kła, „zło z ust”. Drą­że­nie w kry­si­nych wier­szach jest zara­zem drą­że­niem w sobie, bo każ­da z fraz zacze­pia, cią­gnie za rękaw („zżym­ka na dwie praw­dy”), wska­zu­je pal­cem czy­tel­ni­ka i puka do jego wyobraź­ni, i draż­ni („cud czy cug”).

Tutaj każ­de sło­wo oka­zu­je się być brzy­twą – roz­pru­wa, roz­chy­la, ujaw­nia („są loty i lot­ki”). Jest bra­wu­ra w języ­ku, w natło­ku sko­ja­rzeń, pul­so­wa­nie zna­czeń – bar­dzo kry­si­ny świat, mono­log sza­ra­dzist­ki, pole­cam.