Olbrzymi impuls

Przy­stę­po­wa­łem do Poło­wu z nadzie­ja­mi, ale też z dość trzeź­wą oce­ną sytu­acji. Ucie­szy­ło mnie wyda­nie arku­sza poetyc­kie­go, jak rów­nież uczest­nic­two w anto­lo­gii Poło­wu. Ogól­nie rzecz bio­rąc cała opra­wa towa­rzy­szą­ca temu wyda­rze­niu (klip poetyc­ki, wyjazd do Koło­brze­gu, wywia­dy i wier­sze na stro­nie Biu­ra Lite­rac­kie­go) była bar­dzo inte­re­su­ją­ca i poka­zy­wa­ła, że rze­czy­wi­ście mam do czy­nie­nia z jedy­nym w swo­im rodza­ju wydaw­nic­twem w Pol­sce.

Jeże­li cho­dzi o spra­wę, któ­ra wzbu­dzi­ła mie­sza­ne uczu­cia, to była nią kwe­stia zasad, jakie Poło­wem rzą­dzi­ły, a któ­re to zasa­dy, w cią­gu nie­mal dwóch lat trwa­nia, zmie­nia­ły się, co w koń­cu dopro­wa­dzi­ło do zama­za­nia obra­zu. Na począt­ku była jed­nak mowa o tym, że debiu­tanc­ka książ­ka któ­re­goś z wyło­wio­nych zosta­nie wyda­na. Mia­ła to być nagro­da, podob­nie zresz­tą jak w poprzed­nich edy­cjach.

Wycho­dzi na to, że pro­jek­ty ksią­żek wyło­wio­nych auto­rów były takie sła­be, albo wydaw­nic­two w tym cza­sie rezy­gno­wa­ło z wyda­wa­nia debiu­tów w ogó­le.

Z per­spek­ty­wy cza­su uwa­żam, że Połów to cie­ka­wa ini­cja­ty­wa, szcze­gól­nie dla auto­rów jesz­cze nie do koń­ca ukształ­to­wa­nych, dla któ­rych może to być olbrzy­mi impuls do dal­szej pra­cy.