Pamiętam

Moje wra­że­nia z festi­wa­li legnic­kich i wro­cław­skich nie ukła­da­ją się w spój­ną całość, więc poży­czam sobie (wszę­dzie, z wyjąt­kiem ostat­nie­go aka­pi­tu) for­mu­łę z „Je me souviens” Geo­r­ge­sa Pere­ca, któ­rą ten z kolei pod­pa­trzył w I Remem­ber Joe Bra­inar­da:

Pamię­tam, że zamie­rza­łem poje­chać do Legni­cy po raz pierw­szy w 2001 roku, ale pla­ny pokrzy­żo­wa­ły mi wyda­rze­nia z 11 wrze­śnia i zwią­za­ne z nimi zamie­sza­nie w pra­cy.

Pamię­tam słyn­ne sma­że­nie nale­śni­ków i spo­tka­nie w zakła­dzie fry­zjer­skim jedy­nie z jakichś fil­mów doku­men­tal­nych.

Pamię­tam, że kie­dy wresz­cie dotar­łem na Port w 2002, byłem mile zasko­czo­ny – dotąd nie mia­łem w zwy­cza­ju słu­chać czy­ta­ją­cych poetów, więc wszyst­ko wyda­wa­ło się nowe i eks­cy­tu­ją­ce.

Pamię­tam, że kie­dy w 2003 Port odbył się po raz pierw­szy wio­sną, a nie u schył­ku lata, byłem lek­ko zawie­dzio­ny – wyjazd na wrze­śnio­wy festi­wal był takim miłym ostat­nim akor­dem waka­cji.

Pamię­tam, że kie­dy w 2004 Port prze­niósł się do Wro­cła­wia, oba­wia­łem się, że w tak dużym mie­ście nikt festi­wa­lu nie zauwa­ży, ale szyb­ko prze­sta­łem się tym przej­mo­wać, bo polu­bi­łem Wro­cław.

Pamię­tam, że na Por­cie w 2008 wszyst­kie­go było za dużo, ale cie­szy­łem się, że na per­ku­sji grał Peter Oli­ver J ørgens.

Pamię­tam, że naj­bar­dziej podo­ba­ły mi się spo­tka­nia mini­ma­li­stycz­ne – głos auto­ra, deli­kat­ne inter­wen­cje muzy­ków, skrom­na sce­no­gra­fia, żad­nych akto­rów na sce­nie.

Zauwa­ży­łem, że z każ­dą kolej­ną edy­cją trak­tu­ję festi­wa­lo­we czy­ta­nia coraz bar­dziej wybiór­czo; nie jestem już w sta­nie wchło­nąć jed­no­ra­zo­wo tak potęż­nej daw­ki poezji (i pro­zy). Co nie ozna­cza, że coś złe­go sta­ło się z pre­zen­to­wa­ny­mi tek­sta­mi; być może to mnie zno­si w inne rejo­ny.