Poeta w czarnym swetrze

Oso­bi­ście tyl­ko raz uda­ło mi się dotrzeć na festi­wal orga­ni­zo­wa­ny przez Biu­ro Lite­rac­kie, a było to dość daw­no temu, bo gdy jesz­cze impre­za odby­wa­ła się w Legni­cy. Pamię­tam trzy dni gorącz­ko­we­go prze­miesz­cza­nia się z miej­sca na miej­sce, ze spo­tka­nia na spo­tka­nie, z warsz­ta­tu na kon­cert.

Gwiaz­dą wte­dy, przy­naj­mniej dla mnie, przy­naj­mniej z tego co pamię­tam, był Mar­cin Świe­tlic­ki. Świe­tlic­ki (wraz z inny­mi) pro­wa­dził warsz­ta­ty, Świe­tlic­ki wystę­po­wał w kon­fe­sjo­na­le (i opo­wia­dał o zagu­bio­nym kot­ku), Świe­tlic­ki miał kon­cert (pre­mie­ro­wy występ Czar­nych Cia­ste­czek, potem wyda­ny na pły­cie, jeże­li dobrze pamię­tam), Świe­tlic­ki poka­zy­wał swo­je rysun­ki (wysta­wa w Teatrze, rów­nież po raz pierw­szy publicz­nie). A Świe­tlic­ki to wia­do­mo – nie tyl­ko oso­ba, ale rów­nież styl życia. Poeta w czar­nym swe­trze, po alko­ho­lu, z papie­ro­sem.

I taki był chy­ba tam­ten festi­wal, a może wszyst­kie festi­wa­le wte­dy takie były? Może takie były wte­dy cza­sy, taka była wte­dy poezja? Z pew­no­ścią nie, z pew­no­ścią nie do koń­ca, ale chy­ba wte­dy tak to dla mnie i jesz­cze paru osób wyglą­da­ło.

Dla­te­go jestem bar­dzo cie­kaw naj­bliż­sze­go festi­wa­lu. Będę na tej impre­zie dopie­ro po raz dru­gi. Czy mul­ti­me­dia, nowe miej­sce i nowe cza­sy odci­snę­ły swo­je pięt­no? Czy poezja prze­sta­ła pić, palić i nosić czar­ne swe­try? Może przy­naj­mniej w moich oczach? Może teraz co inne­go mnie inte­re­su­je?

Na festi­wa­lu będę dopie­ro po raz dru­gi. Nie wyni­ka to bynaj­mniej z tego, że impre­zy nie cenię. Ja po pro­stu jakoś nie do koń­ca cenię spo­tka­nie z auto­rem. Jakoś nie potra­fię sku­pić się na słu­cha­niu poezji pod­czas tego rodza­ju imprez. Wolę jed­nak robić to w domu, mając przed ocza­mi książ­kę, powra­ca­jąc raz po raz do cie­ka­wych fraz, do inte­re­su­ją­cych wier­szy. Jeże­li już coś mnie inte­re­su­je w festi­wa­lach, to roz­mo­wy z poeta­mi. I na te cze­kam.