Wysokoprocentowe ze średniej półki

Dla­cze­go poezja jest waż­niej­sza niż pro­za?

A jest? Nie mia­łam poję­cia. Sądzi­łam, że jadą na tym samym wóz­ku.

Czy pamię­ta Pani pierw­szy wła­sny wiersz, jeśli tak, to jak brzmiał jego tytuł albo inci­pit?

Nie­wy­klu­czo­ne, że napi­sa­nie pierw­sze­go wła­sne­go wier­sza jest jesz­cze przede mną.

Kto po raz pierw­szy bole­śnie odmó­wił Pani talen­tu i dla­cze­go nie wzię­ła Pani sobie tego do ser­ca?

Na szczę­ście talen­tu zaczę­to mi odma­wiać dopie­ro teraz, gdy już nie mam ser­ca. Może powin­nam się jed­nak bar­dziej prze­jąć, zwa­żyw­szy, że moimi sędzia­mi bywa­ją praw­dzi­wi eks­per­ci od bra­ku talen­tu.

Czy uda­ło się kie­dyś Pani zdo­być choć­by na chwi­lę part­ne­ra dzię­ki wła­snej poezji?

Nie, i chwa­ła Bogu, jeśli się weź­mie pod uwa­gę, że dziś poezja dzia­ła już tyl­ko na poetów… naj­bar­dziej wła­sna. Poeci, z któ­ry­mi zda­rzy­ło mi się jed­na­ko­woż bli­żej poznać, na szczę­ście piszą lepiej ode mnie.

Jaka jest Pani ulu­bio­na potra­wa? Jeśli poezja to arty­ku­ły spo­żyw­cze, to jaki arty­kuł repre­zen­tu­ją Pani liry­ki?

Wyso­ko­pro­cen­to­we ze śred­niej pół­ki.

Dru­ga część pyta­nia – jak wyżej.

Któ­ry z żyją­cych pol­skich poetów zasłu­gu­je na Nobla?

Nie każ­dy. Nie­któ­rzy są cał­kiem faj­ni.

Jeże­li rację miał Gom­bro­wicz, pisząc, że „poeci lęgną się wszę­dzie jak robac­two”, to dla­cze­go?

Dla­cze­go miał rację? Był wiel­kim pisa­rzem.

A że się legną, to praw­da. Z tym że nie wszę­dzie, a głów­nie w inter­ne­cie. Robac­two też nie umie się pod­pi­sać.