Zyskać

Kil­ka lat temu pod­czas Por­tu Wro­cław spóź­ni­łem się na obra­dy jury kon­kur­su im. Jani­cju­sza, w związ­ku z czym nagro­da przy­pa­dła jakiejś pani, nie dostał jej nato­miast Szy­mon Szwarc, któ­ry swo­im dal­szym poetyc­kim postę­po­wa­niem dowo­dzi, że już wte­dy abso­lut­nie mu się nale­ża­ła. Jego debiu­tanc­ka książ­ka Kot w tym­pa­no­nie, uka­zu­ją­ca się wła­śnie w serii poetyc­kiej Rity Baum, nie ma już w sobie nic z mło­dzie­żo­wej debiu­tanc­ko­ści, jest po pro­stu kolej­nym, istot­nym fak­tem w dzie­jach awan­gar­do­wo zorien­to­wa­ne­go kla­sy­cy­zmu, zna­ne­go nam choć­by z póź­nej twór­czo­ści Ada­ma Waży­ka. Gdy­bym miał podać jed­ną cechę wyróż­nia­ją­cą Szwar­ca wśród jego rówie­śni­ków, była­by to nie­wy­mu­szo­na sen­ten­cjo­nal­ność, zdol­ność pisa­nia zdań zapa­da­ją­cych w pamięć i gnież­dżą­cych się w umy­śle, two­rze­nia uogól­nień bez jakie­go­kol­wiek zadę­cia, swo­bod­nie, ale też i czuj­nie. Uogól­nie­nie jest zwy­kle zubo­że­niem, sądzę jed­nak, że na uogól­nie­niach Szwar­ca świat jedy­nie zysku­je. Jeśli dodać do tego walo­ry czy­sto rze­mieśl­ni­cze, mistrzow­skie pano­wa­nie nad wer­sem, atrak­cyj­ność meta­for, pre­cy­zję sko­ja­rzeń – poezja ta wyda­je się god­na naj­wyż­szej uwa­gi, nie­za­leż­nie od tego, czy jej autor uświet­ni Odsiecz swo­im udzia­łem, czy też nie.