Kartoteka 25: Portrety (7)

Ist­nie­je w War­sza­wie miej­sce wspól­ne dla poet­ki i poety bar­dzo od sie­bie róż­nych. Frag­ment uli­cy Brzo­zo­wej na skar­pie. Tam, gdzie jest taras wido­ko­wy chęt­nie odwie­dza­ny przez tury­stów. W stycz­niu 2000 roku to był cichy zaułek, w sam raz na zdję­cia. Wybra­łam go na spo­tka­nie z poetą, któ­re­go wier­sze zro­bi­ły na mnie sil­ne wra­że­nie – z Euge­niu­szem Tka­czy­szy­nem-Dyc­kim. Zado­wo­lo­na z dobre­go spo­tka­nia, czas do pocią­gu prze­cze­ka­łam w pobli­skim kinie Alche­mia. Od tam­tej zimy Masz wia­do­mość z Meg Ryan i Tomem Hank­sem koja­rzy mi się z cie­płą salą i mną – jedy­nym widzem. Sześć lat póź­niej, też w stycz­niu, na Brzo­zo­wej spo­tka­łam się z mło­dą poet­ką – Agniesz­ką Wol­ny-Ham­ka­ło, któ­rej wier­sze zna­łam, choć­by z tomi­ków Gospel i Ani mi się śni wyda­nych przez Biu­ro Lite­rac­kie. Ale wte­dy nie musia­łam cze­kać na pociąg. Byłam u sie­bie. Od 2003 roku miesz­ka­li­śmy w War­sza­wie.