Hista & her sista

o la la folie ofelie

Poszła za nim w obłęd.
S. Gro­cho­wiak, Nowe­la IV (Pora­nek Waria­to­wej)

co się zaczę­ło dziać ze mną jest lep­kie
muli­ste zapla­ta kłą­cza w war­ko­czach przy­dłu­gich
ręka­wów przy­ta­cha­łam narę­cze spra­wun­ków
posta­no­wi­łam że kwia­ty kupię sama
filu­ter­nie śmie­chem obda­rzam śmie­ciem
brat­ki jaskry pal­ce pal­ce fioł­ki ruta idź
w welo­nie z celo­fa­nu cofam dłoń rów­no-
wagę tra­cę wia­nek rwie się o konar próg
za któ­rym prze­sta­ję sta­wiać opór dzię­ki
sto­krot­ne o mój roz­ma­ry­nie liżą­ca falo nade
mną filuj gdy wio­len­cja tłu­cze file­ty płuc tań­czę
dycha­wicz­nie na imię mi ratuj ty diluj z tym dalej

softball cieniaski (wuefy 2)

bieg po cia­snym kwa­dra­cie zali­cza­nie bazy
wszyst­kie twar­de sztu­ki aż miło popa­trzeć
łapacz i mio­tacz­ka w defen­sy­wie atak
dzi­ki rzut łuk koszą­cy nie­uda­ny zamach
ponad stre­fą straj­ku nie­le­gal­na zmia­na
prze­chwyt cudzej dło­ni w wymu­szo­nym
aucie mar­ko­wa­ny dotyk ją
zetnie

O Dniu W Którym Pękła Żyłka To Piosenka

Barw­nej Beci

ja też bym chcia­ła by było jaśniej
w tych wier­szach a nie tyl­ko zadra bluzg i tik
ja też bym chcia­ła by było łatwiej
ale się nie da sko­ro biją w moje sis

pew­ne­go ran­ka gdy się zbu­dzi­łam
we wła­snym domu wakat po mnie bel­la ciao grał
się zasłu­cha­łam i nie zdą­ży­łam
wyjść z tej opre­sji w widzial­no­ści szer­szy kadr

że cię upodlą to masz w pakie­tach
choć­by wgry­wa­no ci mobil­ną apkę łapy precz
za wszarz cię wrzu­cą w dołek tupe­ciar
mło­de aktyw­ne pany z mia­sta they know best

szy­de­rę krę­cą ukła­dy z wła­dzą
tego za wie­le było nawet na mój ducha hart
więc pękła żył­ka i się ula­ło
roz­kwitł czer­wie­nią mej fik­sa­cji ścię­ty kwiat

z upo­rem god­nym waż­niej­szej spra­wy
kon­tre­dans neu­roz tań­czę i w otwar­te rany gram
nawet z trze­po­tu bio­rą się wrza­wy
wpa­daj­cie tłum­nie w rebel tra­vel to my mind

[baj­lan­do w opór]

piaskunka zryj oczko otwiera parasol

ten czar­ny bez snów pry­ska bań­ka
mlecz­na mgła nie śpij sypię piach
mak liter na biel nie na wzór ole!
w musz­trze skur­czeń w munsz­tu­ku
na musz­ce pła­sko leż jak mysz
w wydrą­żo­nej skór­ce nut­ce
anty­ko­ły­san­ki nie śpij sypię
piach z cukru pięk­ne świn­ki
poler­ki po kątach splu­wacz­ki
wbij się lal­ko w ślub­ny napar­stek
nakręć w rytm woj­sko­wej pobud­ki
unhe­im­li­che jaskół­ka i heim­li­che
kwo­ka nie­ła­ska­we panie radzą
dobrze nie śpij czyść im świat
sypią się prze­wro­ty w gło­wach
chłop­ców przy­spa­wa­nych do koni
gdy gna­ją wśród olch bez zwi­dów
froj­dów i bajd jak wyglą­da
two­ja cen­zu­ra? na sto­le inter-
sek­cji auto­cen­zu­ra jak się ma?
sze­ro­ko oczy sypię piach

[zwód]

lark mirror (cremaster)

na co się lam­pią co za pta­szy­na
w sia­tecz­kę pojęć spę­ta­na

tężycz­ka oni­ry­da hip­no­id­ka

to jak mar­twa lal­ka wosko­wa zasty­ga w kata­lep­sji
to strze­la wko­ło za bli­kiem zmy­łą
to chwy­ta mrocz­ki iskrzą­ce

spójrz­cie tyl­ko pano­wie jak wzmo­żo­ne
mamy tutaj napię­cie linii powierzch­nio­wej
w dół dosma­czo­na maka­bra
w górę śmig krę­gów gru­chot

już zorza bły­ska w okien­ku
i gwałt w szkieł­ku patrzą­cych

nie w czas nie w pełni władz
(paragelia)

ple­aser­ko zastęp­cza kar­to z arkham któ­rą gra­ją
inni cho nie solo z cho­ry­mi na nie­sto­sow­ny
afekt na nie­trzy­ma­nie śmie­chu bo wypa­dły
maci­ce cho nie solo w spa­cer ze stref
kom­for­tu i uli­com wyzwa­nie rzu­ca­ją
do wąskich gar­deł wymia­ru cho nie
solo tu spra­wie­dli­wość roz­dzie­la
bizar­ny joy buz­zer dotąd kitra­ny
w kąci­kach chodź i tańcz
morię wiłość świę­to ciał co wyla­ły się z ram
szloch i brecht
pre­lu­dium rewol­ty

[cho­dy – link do pro­te­stu]