Na skrzyżowaniu słów

Gorsi

Nie masz mi nic do powie­dze­nia
Czy coś się w two­jej gło­wie tli
Iden­tycz­ne świecz­ki bez pło­mie­nia
Sie­dzi Poko­le­nie Pic
Hej dziew­czę­ta i hej chłop­cy
Klik­nąć mysz­ką – ma się wszyst­ko
W sumie jeste­ście mi obcy
Środ­ko­wy palec w oczy chłyst­kom
Nie może­cie się zapa­lić
Nic nie wyczy­tam z waszych twa­rzy
Może pora się obra­zić? Jeste­ście gor­si niż wasi sta­rzy
Ani ani
Jeste­ście gor­si niż wasi sta­rzy
Ani ani

Umie­my mówić do kamie­nia
Umie­my czy­tać z bez­ru­chu ust
Kiep­scy z rachun­ków sumie­nia
Natręt­ni jak sta­do much
Sta­re dobre okro­pień­stwo
Poko­le­nie Shit i Botox Par­ty
To syjam­skie podo­bień­stwo
Te nie­dziel­ne obia­dy hań­by
Ten las wca­le się nie palił
Tyl­ko papie­ros jego cię popa­rzył
Sku­ła nas zima, pro­szę załóż sza­lik
Nie cze­kaj, nic już się nie zda­rzy
Ani ani
Nie cze­kaj, nic już się nie zda­rzy

Tra­fi­li­śmy na śle­pe tory
Zaraz koń­czy się opo­wieść
Nasze zwy­czaj­ne sto­ry
Swo­je życie w szat­ni odwieś…

Piła tango

Oto histo­ria z kan­tem co podwój­ne ma dno
Gdy­by napi­sał ją Dan­te, to nie tak by to szło…

Grze­siek Kubiak, czy­li Kuba rzą­dził naszą pod­sta­wów­ką
Po lek­cjach na boisku ganiał za mną z cegłów­ką
W Pile było jak w Chi­le każ­dy miał czer­wo­ne ryło
Mniej lub bar­dziej to pamię­tasz ? spy­taj jak to było
W cza­sach gdy nad Piłą jesz­cze lata­ły samo­lo­ty
Woje­wo­da Śli­wiń­ski kazał poma­lo­wać pło­ty
Potem wszyst­kie pło­ty w Pile mia­ły kolor zie­le­ni
Roga­czem na wie­żow­cu Piła wita­ła jele­ni

Gru­by jak arma­ta Szcze­pan błą­kał się po kuli ziem­skiej
Tra­fił do Ame­ry­ki pro­sto z Legii Cudzo­ziem­skiej
Baca w Lon­dy­nie z Bucha­mi się sąsie­dzi
Lżej się tam halu­cy­nu­je, nikt go tam nie śle­dzi
Kara­wan z Holan­dii. On przy­je­chał wresz­cie
Są już Kula, Czar­ny Dusioł – sły­chać strza­ły na mie­ście
Znam jed­nak takie miej­sca gdzie jest lepiej cho­dzić z nożem
Całe Gór­ne i Pod­la­sie – wszy­scy są za Kole­jo­rzem

Andrzej Kozak, Man­da­ryn – zna­na postać medial­na
Tyci przy nim jest kosmos, gaśnie gwiaz­da polar­na
Jest tu Siwy, któ­ry w rękach nie­bez­piecz­ne ma narzę­dzie
A kie­dy Siwy tań­czy – zna­czy mor­do­bi­cie będzie
Pod Tytu­łem u Budzi­ków chle­ją nawet z gór szkie­ły
Zbi­gu śpi przy sto­li­ku, ma nie­czyn­ny prze­łyk
Lecz spo­koj­nie pano­wie – według mej naj­lep­szej wie­dzy
Naj­szer­sze gar­dła tu to mają z INRI kole­dzy

Nad rze­ką latem feraj­na na gril­la się zasa­dza
Auta z Nie­miec – sam wiem kto je tu spro­wa­dza
Żaden sple­en i cud, na uli­cach nie śpią zło­tów­ki
W Pile Świę­ta jest Rodzi­na i świę­te są żarów­ki
Nic nie szko­dzi, że z wie­czo­ra mia­sto dła­wi się w feto­rach
Waż­ne że jest żużel i kieł­ba­sy sena­to­ra
Faj­ne z Liceum na Pola idą w świat dziew­czy­ny
Po pokła­dzie jeź­dzi Jojo bicy­klem z Ukra­iny

Sta­tek Piła Tan­go – czar­na ban­de­ra
To tyl­ko Piła Tan­go, tań­czysz to teraz
Pły­nie sta­tek Piła Tan­go – czar­na ban­de­ra Ukłoń się świ­rom, żyj nie umie­raj

Oto histo­ria z kan­tem co podwój­ne ma dno
Gdy­by napi­sał ją Dan­te, to nie tak by to szło…

Bankrut… bankrutowi

Krót­ko po tym, jak stra­ci­łem smak i
Pła­cę gło­wą za to mia­sto
Został mi tyl­ko jeden świt
Przyjdź, poma­cham ci

Bie­rze lud z uli­cy wła­dzę
Całe się trzę­sie mia­sto
To był mój ostat­ni trik
Patrz, poma­cha­łem ci

Smut­no u mnie jest, nic nie dzie­je się
Cza­sem sią­pi deszcz, a kie­dy spad­nie śnieg
Zim­niej u mnie jest, zamar­z­ła­byś na śmierć
Nie potra­fię sko­czyć w dół
Nie umiem wyjść na brzeg

Ranem śmierć bie­gła od morza
Potem się zatrzę­sło mia­sto
Na pół się poła­mał szczyt
Nie mam jak, poma­chać ci

Led­wie zamkną­łem oczy
A już odpły­nę­ło mia­sto
Szko­ła, sklep i dźwig
Nie poma­cham ci

maj 2011

Zimne Dziady Listopady

Zim­ne Dzia­dy Listo­pa­dy pro­szą po konio­kra­dach
Inne dzia­dy z obra­zów zaczy­na­ją do nas gadać

Czę­ściej patrzę się na wschód
Chy­ba tam patrzę od zawsze
Gwiaz­dy toną w rze­ce znów
Bro­dzą, kie­dy noce jasne
Gło­śniej puka nam do drzwi
Dyk­ta­tu­ra żół­tych liści
Liście, któ­re z drzew spa­da­ją
Tru­py na twa­rzach mają

Zim­ne Dzia­dy Listo­pa­dy po desz­czo­wych obia­dach
Kie­dy speł­ni się wróż­ba, wte­dy nam wszyst­kim bia­da

Czę­ściej patrzę się na wschód
Bo tam jest zima naj­dzik­sza
Bóg ma swój zimo­wy stół
A kar­ły jeż­dżą w rik­szach
Tam, gdzie zima synów swych
Wszyst­kich ma z albi­no­sem
Zimę moż­na zmy­lić tym
Że się ją głasz­cze z wło­sem

Sny są tu na Tak
Sny są tu na Nie
Mię­dzy? Jest brak
Ja o tym wiem
I ty wiesz…

Zim­ne Dzia­dy Listo­pa­dy pro­szą po konio­kra­dach
Inne dzia­dy z obra­zów zaczy­na­ją do nas gadać

Czę­ściej patrzę się na wschód
Chło­piec z rysun­ko­wą tecz­ką
Kęsy zimo­we­go słoń­ca
Chło­piec zaja­da łyżecz­ką
Sie­dem stra­chów stoi u wrót
Żaden głod­ny nie zaśnie
Stra­chom sie­dem czar­nych wdów
Sma­ży rydze na maśle

Zim­ne Dzia­dy Listo­pa­dy po desz­czo­wych obia­dach
Kie­dy speł­ni się wróż­ba, wte­dy nam wszyst­kim bia­da

Czę­ściej patrzę się na wschód
Mały kamyk z pale­ni­ska
Patrzę, co zosta­ło nam z
Pia­secz­ne­go Huci­ska
Tam, gdzie nam zosta­wił Bóg
Naszych korze­ni reszt­ki
Cze­kam, aż mnie spy­tasz, gdzie
Zako­pię nasze dwie pest­ki

Sny są tu na Tak
Sny są tu na Nie
Mię­dzy? Jest brak
Ja o tym wiem
I ty wiesz…

listo­pad 2004 – kwie­cień 2005

Droga na Brześć

Jadę przez uro­jo­ne mia­sta, pyta­ją mnie pomni­ki:
Znasz to z Schul­za czy z Almo­dó­va­ra, jakie lubisz nar­ko­ty­ki?
Jadę przez uro­jo­ne mia­sta, zie­wa Bul­war Robe­spier­re­’a
Wisi mi, kto wisi na latar­ni, a kto o nią się opie­ra

Jadę przez uro­jo­ne mia­sta, zwi­dy z mgieł i mgieł mira­że
Rze­czy­wi­stość tu jak nie­czyn­ne neo­ny, siwe z dymu bale­ja­że
Jadę przez uro­jo­ne mia­sta, dziel­ni­ce polar­ne
Jest jed­nak coś, co mnie trzy­ma tu tym bar­dziej, pol­skie fil­my bia­ło-czar­ne

I pozo­sta­nie tyl­ko czer­wo­ne­go nie­ba znak
A z czer­wo­ne­go nie­ba
W krwi kału­ży się odbi­ja świat
I pozo­sta­nie tyl­ko z czer­wo­ne­go nie­ba kwiat
Bo pie­kiel­ne­go nie ma
W krwi kału­ży się odbi­jam ja

Zupeł­nie jak wino
Zupeł­nie jak krew
Dro­ga na Brześć
666
Dro­ga na Brześć
3maj się cześć

2003