om

marjaryasana (rozpalone z drzeworytu)

kobie­ta odci­na frag­ment kimo­na
bo śpi na nim kot

coś się tu łączy z czu­ło­ścią

podejdź czło­wie­ku
przy­bądź kocie
i uśnij ści­śle

coraz szczel­niej wie­dząc
o czym to wszyst­ko jest

trikonasana

miłość oca­la
lub cho­ciaż czu­ły dotyk
albo choć­by dotyk
jak wte­dy gdy
zna­la­złeś mi guza

lekcja jogi dla średnio zaawansowanych

gdzie są sto­py
gdzie dło­nie na prze­strzał
gdzie gło­wa
sko­ro nie­zwie­szo­na za oknem
nie­tu­tej­sze łopat­ki bar­ki

szmu­glu­je­my cia­ła
paru­je­my

oddy­cha­my

to sto­py
to dło­nie
to gło­wa łopat­ki bar­ki ramio­na

wita­my się z psem
z opusz­czo­nym łbem
jeste­śmy psem z opusz­czo­ną gło­wą
by dusza wsu­nę­ła się na swo­je miej­sce

supta matsyendrasana

zacie­ki na por­ce­la­nie prze­ję­tej po jej śmier­ci

odtwa­rzam ostat­nie zmy­wa­nie

fili­żan­ki i tale­rze nie od kom­ple­tu
nakry­ty stół

roz­le­wa się woda
roz­stę­pu­je morze

padahastasana

kot sie­dzi przy oknie jak jogin
ja piszę
magia powsta­wa­nia z nicze­go
pod­czas gdy ulat­nia się zie­mia
z cia­ła na cia­ło z cia­ła na kart­kę
z kart­ki na kart­kę

kie­dy piszę wiersz
kot polu­je na wła­sny ogon
póź­niej na cień prze­su­wa­ją­cy się wraz z drzwia­mi
bie­rze w zęby ołó­wek i ucie­ka

czy napraw­dę wier­sze pisze się ze słów
czy z polo­wa­nia na cień

sukhasana

przy­cho­dzą do nas ze sło­wa­mi
jak kot z upo­lo­wa­nym wró­blem w pysku
kła­dą je na
świe­żej poście­li
bia­łej cichej
i kroch­ma­lą nam cia­ła

jak narysować kota

w pew­nym sen­sie to łatwe
jak pisa­nie wier­sza
umiesz­czasz sło­wo po sło­wie
koń­czysz wers i łączysz z następ­nym
wzdłuż brze­gów liter
więc jak opi­sać kota
gdy oddy­cha płyt­ko i lek­ko
gdy cza­ru­je nad ludz­ką gło­wą w nocy
gdy kwit­nie jego sierść
nicze­go nie pamię­ta
kie­dy dostrze­ga małe­go pają­ka
omi­ja prze­tar­te ubra­nia i ścież­ki
szu­ka miej­sca z któ­re­go lepiej widać
i przy­sia­da na otwar­tych zeszy­tach
w linie czy krat­kę nie wcho­dząc do nich
jak­by był moim wier­szem