Pokarm suweren

Tryptyk z silnikiem hybrydowym

1.

w śpie­wie migru­je wszel­ki fracht
śpiew syn­te­za mine­ral­nych strat
insta­lu­je się lep­kość świa­tła

2.

bio­me­trycz­na rzeź­ba bez­po­śred­ni wtrysk
emi­sja próż­ni w jed­no­st­ce
pręż­ne usta gnio­tą tłok
wydzie­la się par­tia sma­rów świa­tła

3.

słu­chaj na forum wszel­ki krach
patrz joni­zu­je glo­nos­fe­ra
wytrą­ca się par­tia odmę­tów świa­tła

Niesuweren

list krzep­ki wię­cej niż krzep­ki
orga­nizm miło­sny ślą­cy
posła­ny sam z sie­bie

nad prosz­kiem do zębów
nad pia­skiem naocz­nym coś wię­cej
niż roze­dr­ga­ne lastry­ko lepiej

niż pleśń powzię­te poza limes gra­ni­tu
cie­ka­wiej niż gnój z jeża śli­ma­ka
moc­niej niż sen grzy­bicz­nej powtór­ki

ten wiersz o powie­kach sto­pach
przy­kła­da­nych na cie­pło albo
tam­ten o sto­sie paź­dzie­rzo­wym

jak­bym poznał bez wier­sza
myśl star­tą z brud­nej nico­ści
zdar­tą prze­kle­jo­ną na bło­ny

jak­bym mógł was zapo­mnieć
bło­ny ślu­zo­we któ­rym się śni­łem
jak­bym potra­fił bez wier­sza

iść zawsze mię­dzy powie­trzem
z nicze­go a powie­trzem
spra­co­wa­nym skó­rą

ela­stycz­ną roz­ko­szą
powzię­tą mię­dzy ludź­mi
całą w bło­nach amo­niach

sło­wach do cna prze­ję­tych
po orga­nizm jego sztucz­ny dźwięk
paź­dzie­rzo­wy po czu­łość

jak ula­tu­ją­cą jeśli nie
intrat­nie ser­decz­nie ujmu­ją­co
bez punk­tu znik­nię­cia

Glon chtoniczny

Ja pokarm suwe­ren
tor­fem zda­nio­wym
kata­to­nicz­nym pusz­czam się
prą­dem prze­zeń po samo pięk­no

samo z sie­bie śli­ny nasie­nia skó­ry
robot lirycz­ny biał­ko­we­go skryp­tu
któ­ry wybu­cham pła­czem rzę­si­stym
w gnój iły tomy geno­mu

nad­mie­nio­ny w roz­kła­dzie
nadru­kiem estrem spi­tym z zie­mi
pozwól niech sycę węglan poli­tycz­ny
niech mu będę pożyw­ny aura­tycz­ny

Prawo wiersza

I

kie­dyś wymio­to­wa­łem nocą do rze­ki
drża­łem z zim­na roz­ko­szy

po wie­lo­dnio­wej bie­gun­ce woda
mówi­ła masz pra­wo do skó­ry

jesteś wier­szem rozum­nym
albu­mem ze zwie­rząt

cho­ro­by są w to wpi­sa­ne krwin­ki
muta­cje odruch wymiot­ny

cie­kłe wiru­sy niech wspo­mną o tym
sekre­ta­rzom sekt

II

datow­ni­ki eks­kre­men­ty mówi­ły
jesteś żywio­łem eks­pe­ry­men­tem

pięk­nej krwi powie­rzo­ny otwar­ty
skó­rą odda­ny sta­nom sku­pie­nia

czu­jesz zwie­rzę­ta przez skó­rę nie wiesz
jakim jesteś zwie­rzę­ciem

jakim czło­wie­kiem mówisz
ze sobą zawsze jak z innym

orga­ni­zmem zdol­nym
do drże­nia wymio­cin praw

Jestem kremem

kto by pomy­ślał jakie powie­trze
jakie bal­sa­my mie­nie nie­skal­ku­lo­wa­ne
kie­dy rekwi­zy­ty sztucz­ne
akty­wu­ją środ­ki sta­ją w stru­gach tego
sztucz­ne­go powie­trza

nie samym chle­bem czło­wiek
nie samym kre­mem chcia­ło­by się
jesz­cze cie­le­śnie­niem maścią
zgię­ciem wyko­na­nym z pamię­ci
to zgię­cie jest całym cia­łem
namasz­cze­niem całym

mająt­kiem pąkiem tak­że
rzut­kim oka­blo­wa­niem
nie samym chle­bem bo jesz­cze
daj­cie niech jak pro­mień będzie
niech opro­mie­nio­ny czło­wiek idzie
ema­nu­jąc wsią­ka w stru­gę mówi

prze­miesz­czo­ny w dzia­le glo­nu
idę taflą sta­ty­stycz­nej stru­gi
w sobie two­rzę nasią­ka­nie obró­co­ny
w stro­nę moco­daw­cy cenię sobie
kali­gra­fię kosme­ty­kę chle­ba
jestem prze­miesz­cze­niem