Przedmiar robót

[Przyroda]

Przy­go­da: zgu­bi­łem ram­kę. Każ­dej nale­ży się numer, pod któ­ry
moż­na zadzwo­nić, gdy się zawie­ru­szy w pobli­żu i dys­tynk­tyw­ny
dzwo­nek. Tak się tro­pi komór­kę, napie­ra­jąc ze sta­cjo­nar­ne­go.
W przy­szło­ści tak­że sate­li­ty rajów podat­ko­wych (pod nad­zo­rem
agen­cji) zapew­nią loka­li­za­cję wedle uczci­wej tary­fy. Bli­sko:
zna­la­złem ją w koszu na śmie­ci, gdy wyrzu­ca­łem tam­tą, co się
nie zgu­bi­ła. Wrzu­casz pustą, masz peł­ną, zapie­czę­to­wa­ną. No?
Jakoś tak to szło, w lan­sa­dach, niczym spraw­dzo­ny towa­rzysz.
Z lek­ka zakło­po­ta­ny, stroj­nie pod­nie­co­ny pierw­szym refe­ra­tem
szu­ka ognia w antrak­cie, przy­pa­la, krą­ży po foy­er i gubi się
jak ogar w prze­rę­blu. Okru­cień­stwa mro­zu zasłu­gu­ją na osob­ny
rekord. Kosz był cie­pły. Tele­fon nie polu­bi nicze­go, co zna.

Stóg, trefl, wir

Mówi się. Bush­mills szyb­ko obni­ża
gorącz­kę i mała go chęt­nie przyj­mu­je.
Las dóbr. Las trefl. Stóg dóbr.
Nale­ży się przy­pis?

Cze­go ode mnie chce­cie, stra­co­ne
zacho­dy na śmie­cio­wym kontr­ak­cie?
Co ma być, niech się parzy.
Byle nie dać się znieść.

Byle nie dać się znieść.
Jaki dłu­gi ten wie­czór, wichro­we cia­stecz­ko
zgry­zio­ne przez wir. Car­me­ne­re?

Mise­re­re, wiecz­na lamp­ko
zip­po. Żużel patrzy.
Widzi to, co ty.

Scat

Mowa rodzin­na nie­chaj będzie ostra,
żeby odkro­ić to, co nie­mo­żeb­ne.
Cza­sa­mi odjąć pysk lwa z twa­rzy osła,

Cza­sa­mi wtań­czyć się w kar­na­wał zgrzeb­nie.
Pokro­ić zupę, żeby była post­na.
Zacze­kać, aż fajer­werk zbled­nie

I nikt nie doda sobie wzro­stu,
dep­cząc kole­gów. Nie­przy­jem­nie?
Mowa rodzin­na nie­chaj będzie z ostu.

W dniu, w którym odszedł Alex Ferguson

potkną­łem się na schod­kach w Caba­ret Vol­ta­ire.

Zurych, maj 2013

Wiersz

Wiersz jest poważ­ny
Wiersz jest nie­po­waż­ny

Wiersz jest wydaj­ny
Wiersz nie jest wydaj­ny

Wiersz pro­kra­sty­nu­je
Wiersz ewo­lu­uje

Wiersz ciek­nie
Wiersz zama­rza

Wiersz jest zro­zu­mia­ły
Wiersz jest nie­zro­zu­mia­ły

Wiersz chi­cho­cze
Wiersz ocie­ra łzy

Wiersz jest suro­wy
Wiersz mięk­nie

Wiersz ceru­je
Wiersz rwie

Wiersz upa­da
Wiersz chwy­ta się słów

Wiersz się leni
Wiersz idzie w zawo­dy

Wiersz dźwię­czy
Wiersz tra­ci wzrok

Wiersz wzra­sta
Wiersz kar­le­je

Wiersz się godzi
Wiersz gar­dzi

Wiersz tonie
Wiersz liże muł

Wiersz zacho­dzi
Wiersz dnie­je

Wiersz jest odpo­wied­ni
Wiersz jest nie­od­po­wied­ni

Wiersz jest skrom­ny
Wiersz zacią­ga dług

Wiersz zasy­pia
Wiersz wie­je

Wiesz jest chro­my
Wiersz podźwi­ga się

Wiersz jest nie­my
Wiersz pod­po­wia­da

Wiersz jest pierw­szy
Wiersz nie jest ostat­ni

Wiersz jest ostat­ni
Wiersz zamy­ka drzwi

Wiersz rodzi
Wiersz abor­tu­je

Wiersz agi­tu­je
Wiersz jest indy­fe­rent­ny

Wiersz gło­su­je
Wiersz boj­ko­tu­je

Wiersz prze­gry­wa
Wiersz liczy hajs

Wiersz się liczy
Wiersz jest sam jak palec

Wiersz jest post­ny
Wiersz stoi nad gro­bem

Wiersz tyje
Wiersz zmar­twych­wsta­je

Wiersz pło­nie
Wiersz dopa­la się

Wiersz jest przy­dat­ny
Wiersz jest nie­przy­dat­ny

Wiersz jest tyci
Wiersz jest hucz­ny

Wiersz mil­czy
Wiersz pije za dwóch

Wiersz jest poważ­ny
Wiersz jest nie­po­waż­ny

Wiersz chwy­ta
Wiersz zachwy­ca się

Wiersz jest obiet­ni­cą
Wiersz jest sekut­ni­cą

Wiersz obła­zi
Wiersz obra­ża się

Wiersz notu­je
Wiersz skre­śla

Wiersz się ceni
Wiersz się sprze­da­je

Wiersz się mie­rzy
Wiersz bie­rze mia­rę

Wiersz się maże
Wiersz wsta­je z kolan

Wiersz jest lustrem
Wiersz jest węglem

Wiersz jest tani
Wiersz chce się dro­żyć

Wiersz jest zro­zu­mia­ły
Wiersz jest nie­zro­zu­mia­ły