remont poranka

wrażliwe drogi

Wraż­li­wa jest
zie­mia nad źró­dła­mi – nie wol­no ściąć drze­wa, wyrwać
korze­nia

Bo wte­dy
wyschną źró­dła

Ile się
ści­na drzew, ile
wyry­wa korze­ni

w nas

polityk, co chwalił jedną z moich książek

Głę­bo­ko ludz­ka, powie­dział w słu­chaw­ce głos

Odcze­ka­łem

Mimo tylu roz­cza­ro­wań zno­wu
w uchu, małej kuź­ni, gotów był
mło­te­czek do wyku­wa­nia przy­szło­ści

A może jesz­cze, zapy­tał głos,
napi­sze pan
coś tak po naszej myśli?

murarze oparci w drzwiach baraku

Jeśli mie­rzyć poziom­ni­cą fla­szek piwa w rękach,
sto­ją pod kątem pro­stym
do desz­czu

Sło­necz­ny week­end
będzie ich tajem­ni­cą
bez podat­ków

Nocą nad­szedł deszcz
i dobrze jest na mur beton:
żad­na tam dzi­siaj robo­ta

moment poétique polonais

W holu łódz­kiej restau­ra­cji Savoy
trzy sio­stry, któ­re prze­kro­czy­ły
sześć­dzie­siąt­kę, robi­ły maki­jaż
mat­ce

Na ustach, kie­dyś czy­imś
nie­bie, wzmac­nia­ły teraz
– popra­wia­jąc po Bogu -
wie­czor­ną zorzę

wariacja na temat Filemona i Baucis

Lżej było­by na myśl o stu­le­ciach jesz­cze
we wza­jem­nym doty­ku
gałę­zi, lżej oboj­gu,
a tobie -
ład­nie w koro­nie lipy, w jej pniu

Mnie by uwie­rał tyl­ko
cha­rak­ter dębu – w sobie
czu­ję rdzeń czar­ne­go bzu

Seul, pałac królewski

Na dachach, w dro­dze do Świę­tych Pism,
mni­si,
mał­py,
smo­ki,
świ­nie
i baśnio­we stwo­ry,

W mar­szu gęsie­go
kale­ni­ca­mi w czte­ry stro­ny świa­ta

Wszyst­kie dro­gi pro­wa­dzą do Bud­dy

Łuko­wa­te oka­py
są wycię­te jak na wzór
jego uśmie­chu

Prze­ło­żył Jakub Ekier