Świetne sowy

[- U ludzi imponuje mi,]

- U ludzi impo­nu­je mi,
że potra­fią się zebrać w sobie,
wszyst­ko napra­wić i umrzeć.
– To cie­ka­we, co mówisz,
ale tutaj od daw­na nikt nie umarł.
Kie­dy chcę być sobą, to muszę
być kimś albo kimś innym.
Po śmier­ci bar­dzo łatwo jest osią­gnąć
oby­dwa te sta­ny sku­pie­nia.
Oby­dwa sta­ny roz­pro­sze­nia.

[Na pogrzebie mojej babci myślałem o tym,]

Na pogrze­bie mojej bab­ci myśla­łem o tym,
że się nie ogo­li­łem i swę­dzi mnie szy­ja.
Na pogrze­bie mojej cio­ci myśla­łem o spodniach,
któ­re mnie uwie­ra­ły w kro­ku,
bo powi­nie­nem je wyrzu­cić zara­za po matu­rze.
Tyl­ko w czym poszedł­bym na pogrzeb?
Na pogrze­bie pra­dziad­ka myśla­łem o kloc­kach Lego.
Na pogrze­bach czło­wiek się cofa.
Cofa się do życia.

[Wystarczyło się mocno naprężyć]

Wystar­czy­ło się moc­no naprę­żyć i kuku­ryk­nąć w prze­strzeń,
tak żeby wszyst­kie kogu­ty wsta­ły w środ­ku nocy.

Jeden kogut jest w sta­nie obu­dzić nie­skoń­czo­ną ilość innych kogu­tów.
Nie­skoń­czo­na ilość kogu­tów jest w sta­nie obu­dzić skoń­czo­ną ilość ludzi.
Poli­czo­ne jest skoń­czo­ne.

Ludzie budzą się albo prze­ra­że­ni, albo źli.
Prze­ra­że­ni boją się naj­pierw o sie­bie, a póź­niej o kury.
Źli są wście­kli na kogu­ty, ale kie­dy wykrzy­czą to, co mają wykrzy­czeć,
sta­ją się zado­wo­le­ni.

I wyda­je im się, że od tego momen­tu wszyst­ko jest zała­twio­ne
i będzie znacz­nie lepiej.

Będzie znacz­nie lepiej – na zawsze.

[Gdzie jest yin i yang]

Gdzie jest yin i yang?
Czy moż­na być yin i yin lub yang i yang?
Czy życie, jak ping i pong, jest feng shui?

Jest noc i zaczy­na padać tak moc­no,
że insta­la­cje elek­trycz­ne sza­le­ją.
Sprzę­ty HI-FI, umiesz­czo­ne na wie­ży, uru­cha­mia­ją się i
zaczy­na­ją dzwo­nić.

Dzwo­nią kolum­ny zamiast dzwo­nów.
Dzwo­nią for­ma­ty MP3 i audio.
Budzą się wyga­sza­cze ekra­nów.
Dzwo­nią bazy anty­wi­ru­sów i klo­ny Bria­na Eno.
Dzwo­nią dzwo­ny, któ­re chcia­ły­by zaist­nieć, gdy­by były.

Duże kościo­ły mają moc­ne kolum­ny i bied­nych kościel­nych,
któ­rzy wybu­dze­ni z moc­ne­go snu, myślą:

po pierw­sze, że umarł papież,
po dru­gie, że roz­po­czę­ła się woj­na albo w naj­lep­szym wypad­ku się pali,
po trze­cie, że trze­ba biec.

Komu bije dzwon uru­cho­mio­ny przez elek­trycz­ne zwar­cie?

Kogu­ty są zagu­bio­ne i w tym momen­cie jest im obo­jęt­ne, czy są yin, czy yang.

Kościel­ny na rowe­rze.

Krę­cą się szpry­chy
koło kościo­ła, tak żeby ich nie było widać.

Prze­mok­nię­te do maj­tek.

Zja­wi­ska nie­ba doty­ka­ją zie­mi.

[Woda znajduje się na dnie]

Woda znaj­du­je się na dnie, czy­li w miej­scu,
przed któ­rym wzbra­nia­ją się pra­wie wszy­scy ludzie.

Woda świę­co­na ma dwa dna.

[Dźwięk dzwonu ze sprzętu HI-FI]

Dźwięk dzwo­nu ze sprzę­tu HI-FI jest oszu­stwem czy postę­pem?
Lepiej jest być szla­chet­nym oszu­stem czy postę­po­wym biz­nes­me­nem?

Czy Bóg, któ­ry sły­szy dzwo­ny HI-FI, wie, o co cho­dzi?
Czy Bóg wie­rzy w postęp, czy nie ma wyj­ścia?

- Kto tu rzą­dzi?
– Ja.
– A kto to mówi?
– Ten, co rzą­dzi.
– Aha.

Czy­ta­nie z listu do… Pro­szę Pana.

Kie­dy będzie wszyst­ko wia­do­mo?
I jeże­li już będzie wszyst­ko wia­do­mo, to czy w zna­czą­cy spo­sób
zmie­ni to życie?

Lepiej być kogu­tem, któ­ry pie­je w nocy,
czy czło­wie­kiem, któ­ry nie wie, o co mu cho­dzi w dzień?

Ile pytań nale­ży zadać, żeby nie zwa­rio­wać?
Ile pozor­nych pytań nale­ży zadać, żeby nie zwa­rio­wać?

Jeśli zada­jesz pyta­nia doty­czą­ce innej oso­by,
to tak, jak­byś mil­czał z cie­ka­wo­ścią.

Sta­rość – jedy­na prze­wa­ga,
jaką moż­na uzy­skać w wyści­gu.

Samot­ność – zawsze coś patrzy.

Wszyst­ko – zapa­mię­tać na lep­sze
cza­sy.

Kafle – płyt­ki sen.

- gdy­by było ina­czej.

Cień – chcą­cy zaist­nieć
z zupeł­nie innej stro­ny.