Z dnia robię noc

Autoportret odczuwany

Patrzą na mnie,
więc pew­nie mam twarz.

Ze wszyst­kich zna­jo­mych twa­rzy
naj­mniej pamię­tam wła­sną.

Nie­raz mi ręce
żyją zupeł­nie osob­no.
Może ich wte­dy nie doli­czać do sie­bie?
—
Gdzie są moje gra­ni­ce?
—
Poro­śnię­ty prze­cież jestem
ruchem albo pół­ży­ciem.

Zawsze jed­nak
peł­za we mnie
peł­ne czy też nie­peł­ne,
ale ist­nie­nie.

Noszę sobą
jakieś swo­je wła­sne
miej­sce.

Kie­dy je stra­cę,
to zna­czy, że mnie nie ma.
—
Nie ma mnie,
więc nie wąt­pię.

Obierzyny (I)

i odej­mo­wać sło­wa od rze­czy

nie male­ją

im nie uby­wa

a odar­te ze skó­ry
nie­czu­łej dłu­gim wyma­wia­niem
owo­ce!
o one!
oble­wa­ją­ce się począt­kiem
o warzy­wa!
któ­rym przy­by­wa na wagach
o sło­wa!
wam

przy­by­wa

rzecz

[z dnia robię noc] 

z dnia          robię noc
czar­ne okna, śpię
z nocy         dzień dzień
cho­dzę, czy­tam, jem

muchy – miej­sco­we
ja – tym­cza­so­wy

Wzię­ło się ich kil­ka
słu­cham… chwil­ka
ich wie­ki
one słu­cha­ją?
sie­bie?
mnie?
oszu­ki­wa­ne odwró­ce­niem życia?
; może na odwrót?
ja – to to jed­no oczko, za uszko
nacią­ga­ne
a one – brzę­czą­cy koło­wrót…

[moja głowa była Żydem] 

moja gło­wa była Żydem
jeź­dzi­ła tram­wa­jem
nie wol­no wysia­dać, Niem­cy,
tyl­ko jeź­dzić, jeź­dzić,
żeby się cho­ciaż nie ruszać,
ano moż­na –

aha… bo podusz­ka
aha… prze­bu­dze­nie

Nie­do­brze mieć prze­szłość, nawet cudzą

Ballada nieprzedawniona (porosyjska ) 

Noca­mi
kto to?
Czła­pie
trzesz­czy
w tym poko­ju
tam­tym
już w trze­cim

Niko­go nie ma
Wszy­scy wie­dzą
że tu nie usnął
tam nie usnął
bał się zama­chu
tak się prze­no­sił
z łóż­ka na łóż­ko
z łóż­ka na łóż­ko
Pola­ko­żer­ca-Rosja­nin
Strach w stra­chu.

A i tak go zabi­li
Następ­ne dwie woj­ny
dzie­jów syczą­cy wąż

i gąszcz

a on stra­szy wciąż.

[w obcym kraju] 

w obcym kra­ju
w nie­zna­nym języ­ku zna­cze­nia prze­la­tu­ją
wiru­ją
chcą
        obsiąść
        mnie
     obmy­śleć
a ja do sie­bie:
– tra­cisz
aleś zwie­rzę­co
wol­niej­szy
cicho idź
cicho bądź

!o! 

 przy­pusz­cza­łem: kie­dyś ci się znu­dzę
ale        jesz­cze jesz­cze
cze­kam         przy­cho­dzisz
no to jesz­cze
cze­kam

nie przy­cho­dzisz

ano to już

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go