książki / POEZJE

Opisy przyrody

Marcin Sendecki

Fragmenty książki Opisy przyrody Marcina Sendeckiego, wydanej w Biurze Literackim 20 września 2002 roku.

Biuro Literackie

[Z drugiego]

Z dru­gie­go widać głóg.


[Z wysokości]

Z wyso­ko­ści dru­gie­go pię­tra wieść par­king, wie­życz­ki
cer­kwi i łuski tyn­ku na cie­le moczą­cych skó­rę
blo­ków, dalej, za ścia­ną, ludzie prze­no­szą­cy uli­ce
mylą syla­by, wstąż­ka desz­czu zado­wa­la się na krta­ni,
ser­wu­jąc, wozisz dzie­ci wcho­dzą­ce w obręcz kału­ży, kro­ple
na ich spo­co­nych twa­rzach i, spa­ce­ru­jąc, już za ple­ca­mi, komen­dy
sied­mio­let­nie­go dowód­cy, dalej, zawie­wasz, płót­no
para­so­la, dowie­dzio­ne od dołu, prze­no­si, mokre wło­sy kształ­cą,
uma­lo­wa­ny w kurt­ce wil­got­ny bank­not z Waryń­skim dzie­je się z zim­na,
za chwi­lę wydrzesz go, ode­pchniesz za zapał­ki i tytoń: tak, jak­by ten
kiosk cemen­to­wał sie­dzi­bę Ochra­ny lub kan­tor wymia­ny żywio­łów:
cemen­tu­je lipiec, życie – odmó­wio­ne na póź­niej – kosz­tu­je
kost­kę i mie­le w wewnętrz­nej kie­sze­ni.

(87; 02)


[Z wysypki]

Z wysyp­ki dru­gie­go piklin­ga widać par­tię, wil­goć
che­mii i łyż­wia­rzy ubo­le­wa­nia na cią­że­niu zmie­nia­ją­cych skrzep
błę­dów, dalej, za śledz­twem, lury prze­mie­rza­ją­ce umia­ry
poły­ka­ją synów, wtycz­ka dezyn­fek­cji zaci­ska się na krwio­daw­cy,
scho­dząc, widzisz dzien­ni­ki wbie­ga­ją­ce w obrus Kana­dyj­czy­ka, kró­le­stwa
na ich spo­co­nych tygo­dniach i sły­szysz, już za plot­ka­mi, komi­ny
sied­mio­let­nie­go dra­ma­tu, dalej, zatrzy­mu­jesz się, pły­wal­nia
par­ko­wa­nia, dotknię­ta od dre­su, prze­ma­ka, mokre wnętrz­no­ści krzep­ną,
ukry­ty w kuzy­nie wil­got­ny bark z wąsa­mi drży ze zlo­tu,
za cią­gnik wydasz go, oddasz za zapłon i uchwa­łę: tak, jak­by ta
klam­ra była sie­wem odbio­ru lub kapi­ta­nem wyna­laz­ku Alba­nii:
jest liszaj, żył­ka – odło­żo­na na póź­niej – skła­da się w
koszy­ków­kę i mie­ści w wewnętrz­nym kinie.

(87; 02)

O autorze

Marcin Sendecki

Urodził się w 1967 roku w Gdańsku, dorastał w Tomaszowie Lubelskim, mieszka w Warszawie. Jest autorem ponad dwudziestu książek i arkuszy poetyckich, a także współautorem (z Andrzejem Sosnowskim i Bohdanem Zadurą) przekładu Trzech poematów Jamesa Schuylera (Biuro Literackie, 2012). Wspólnie z Marcinem Baranem i Marcinem Świetlickim zredagował dwa zbiory wierszy kryminalnych: Długie pożegnanie. Tribute to Raymond Chandler (Zebra, 1997) i Żegnaj, laleczko. Wiersze noir (EMG, 2010). Opublikował też antologię Pogoda ziemi. Wiersze polskie po 1918 roku (Eurograf, 2010). W ostatnich latach wydał napisany wspólnie z Marcinem Baranem poemat Koniec wakacji (wydawnictwo j, 2019), tom Do stu (WBPiCAK, 2020) oraz wybór wierszy Franciszka Karpińskiego Rdza żelazo zmocuje (PIW, 2021). Jest laureatem Silesiusa za tom Przedmiar robót (BL, 2014) oraz Nagrody „Odry” i Nagrody im. Wisławy Szymborskiej za tom W (BL, 2016). W roku 2022 otrzymał nagrodę Silesiusa za „całokształt twórczości”.

Powiązania