książki / DOŻYNKI

zbierane, gubione

Krystyna Miłobędzka

Fragmenty książki Krystyny Miłobędzkiej zbierane, gubione (1960-2010), wydanej w Biurze Literackim 4 lutego 2010 roku.

Biuro Literackie kup książkę na poezjem.pl

z tomu Anaglify (1960)

[Stawia dwa znaki]

Sta­wia dwa zna­ki gwał­tow­ne, wznie­sio­ne do pędu, pró­bu­je pusty roz­mach koła, z góry strzęp
lotu, znak ostrzem zada­ny nie­cel­nie, roz­par­te fur­ko­ce w potrza­sku, pod­ry­wa z upo­rem, wpa­da
w mięk­ką obręcz bez zna­ku nadziei. Słu­cham „pió­ro” i patrzę „pió­ro”. Mówię ści­śnię­te,
wybie­ga ku górze puszy­ście, opa­da z lękiem, wije się w gniaz­do.


z tomu Pokrewne (1970)

Ta jabłoń we mnie odkąd się zaczyna

Z bia­ło­ści ponad ogród czar­ną sły­szę jabł­ka­mi zawęź­lo­ną w kwia­ty,
przez śnieg nagłe odby­wam zie­le­nie. Liści się bez­wied­na mojej obec­no­ści,
zbyt jaw­na jesz­cze, zbyt jabłoń, aż nasy­co­ne wspól­nym odda­le­niem ramio­na­mi plą­cze­my ciem­ność.
„Zda­rzy­łaś mi ogród, w któ­rym jestem dziec­kiem, w śnie­gu cała, jabłek peł­na i zakwi­ta­ją­ca”.


z tomu Pamiętam (1992)

[Jestem]

Jestem. Współ­ży­wa, współ­czyn­na, współ­win­na. Współ­zie­lo­na, współ­drzew­na.
Współ­ist­nie­ję. Ty jesz­cze nie wiesz co to zna­czy. Obda­ro­wa­na prze­ni­ka­niem.
Zni­kam jestem. Współ­tr­wam (z Tobą) w tym szkli­stym dniu (z tym szkli­stym
dniem w któ­rym zni­kam) któ­ry zni­ka ze mną tak lek­ko. Nie wiem co to
zna­czy. Współ­o­twar­ta z oknem, współ­płyn­na z rze­ką. Jestem żeby wie­dzieć
zni­kam? Zni­kam żeby wie­dzieć jestem? Cała ale całej nigdzie nie ma.
Współ­prze­la­tu­ją­ca, współ­nieb­na. Pół wie­ku żyłam po to!


z tomu Imiesłowy (2000)

[co ja robię, patrzę w jest]

co ja robię, patrzę w jest
w to samo jest mnie i to samo jest wody
w to olśnie­nie
to jest­nie­nie
jest nie nie

któ­re sca­lam
któ­re skra­cam do ist­nie­nia


z tomu Po krzyku (2004)

[rozbierz się z Krystyny]

roz­bierz się z Kry­sty­ny
z dziec­ka mat­ki kobie­ty
loka­tor­ki kochan­ki turyst­ki żony

zosta­je roz­bie­ra­nie
smu­gi zrzu­ca­nych ubrań
lek­kie ruchy, nic wię­cej


z tomu gubione (2008)

[jest rosnące drzewem]

jest rosną­ce drze­wem

jest pły­ną­ce

jest bie­gną­ce, jest lata­ją­ce

jest od począt­ku

jest nie tak

jest nie to, jest do koń­ca

jest nie ma, jest jest

jest – jestem

świat z Tobą

O autorze

Krystyna Miłobędzka

Urodzona 8 czerwca 1932 roku w Margoninie koło Chodzieży. Poetka, autorka scenariuszy przedstawień teatralnych dla dzieci i prac teoretycznych poświęconych teatrowi dziecięcemu. Laureatka nagród: im. Barbary Sadowskiej (1992), Fundacji Kultury (1993), Ministra Kultury (2001), Czterech Kolumn (2003), Prezydenta Wrocławia (2004), Nagrody Artystycznej Miasta Poznania (2009) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2009). Mieszka w Puszczykowie.

Powiązania