zmyśl[ ]zmysł

[                ]

mot­to z Seamu­sa Heaneya

pró­bu­ję opi­sać two­je cia­ło ale
umiem tyl­ko kro­ić na kawał­ki i porów­ny­wać

szczu­płe ramio­na żyły przy­cza­jo­ne pod skó­rą
wypu­kłe gorą­cem czerw­co­wych popo­łu­dni
rze­ki któ­ry­mi pod prąd do źró­dła

two­ja twarz z pro­fi­lu i napię­ty jak stru­na
s t e r n o c l e i d o m a s t o i d e u s
roz­pię­ty od gło­wy po mostek jak moc­ny sznur

klat­ka pier­sio­wa prze­past­na kate­dra o żebro­wym skle­pie­niu
pod któ­rym chcia­ła­bym zwi­nąć się w kłę­bek
kolum­na krę­go­słu­pa orga­ny wyrost­ków kol­czy­stych

nie ma pięk­niej­szej świą­ty­ni

nie ma świą­ty­ni

nie ma

[two­je cia­ło bia­łe wrze­cio­no wąski krysz­tał wbi­ty w łóż­ko
szpil­ka któ­rą nakłu­wam cier­pli­wie moją skó­rę
gęsto miej­sce przy miej­scu]

[                ]

elo, ruchasz się czy trze­ba z tobą cho­dzić

i ado­ro­wać jak księż­nicz­kę ale bez prze­sa­dy i dorów­nać ci inte­lek­tu­al­nie
prze­ro­snąć inte­lek­tu­al­nie byle­by nie nazbyt moc­no i zdo­być twój mózg
zanim się zdo­bę­dzie oba przed­sion­ki i obie komo­ry i przy­no­sić kwia­ty
albo zgad­nąć że nie lubisz kwia­tów i roz­ma­wiać o książ­kach robić kawę
cho­dzić do kina uczta babet­te albo zaka­za­ne zaba­wy albo egzor­cy­sta
albo cięż­kie kino skan­dy­naw­skie i upra­wiać z tobą seks pierw­szy raz
prze­ko­nać się do okre­śle­nia kochać się prze­ko­nać się też do wie­lu rze­czy
któ­re wcze­śniej nie mie­ści­ły się w łóż­ku ani w gło­wie i nie­ustan­nie prze­su­wać
gra­ni­ce posze­rzać hory­zont uno­sić się coraz wyżej [stra­tos­fe­ra osią­gnię­ta, odbjur]
i kar­mić cię loda­mi albo domy­ślić się że nie możesz jeść sło­dy­czy goto­wać
zdro­we zbi­lan­so­wa­ne posił­ki i sku­tecz­nie zachę­cać do jedze­nia znie­chę­cać
do wymio­to­wa­nia jak naj­wię­cej życia jak naj­mniej bra­ku życia kocha­nie

ruchasz się czy trze­ba z tobą żyć i umie­rać

————————————————————

[                ]

mot­to z Lany Del Rey

myślę o tobie jako o naj­więk­szej moż­li­wej poraż­ce
i naj­więk­szym szczę­ściu. morze krwi prze­cho­dzą­cej
w różo­wy pla­stik. pla­ma pla­sti­ko­wych śmie­ci
mutu­ją­ca w ceki­ny krwi. nie chcesz mnie znać,

a gdzieś w rów­no­le­głym wszech­świe­cie
cząst­ki koły­szą się i w tym koły­sa­niu prze­cho­dzą
jed­ne w dru­gie, z powro­tem, z powro­zem, poraż­ko,
tynk­tu­ro

[                ]

puść molo­we syn­te­za­tor­ki
zamiast Iron Maiden

i zaśpie­waj

nigdy razem nie miesz­ka­ły­śmy
nigdy się od cie­bie nie wypro­wa­dzi­łam

[                ]

dzi­siaj skła­dam hołd
kame­rom moni­to­rin­gu w tram­wa­jach, auto­bu­sach miej­skich,
małych busach mię­dzy­mia­sto­wych, kame­rom moni­to­rin­gu
w pocią­gach, na uli­cach, pla­cach, w win­dach i łazien­kach;

dzi­siaj skła­dam hołd
wszyst­kim drob­nym mecha­nicz­nym oczom,
któ­re w małych mecha­nicz­nych mózgach notu­ją:
ukrad­ko­we spoj­rze­nia, niby przy­pad­ko­wy dotyk,
sie­dze­nie i sta­nie obok sie­bie o mili­metr za bli­sko,
igieł­ki prą­du, któ­rych nie­ustan­ne sko­ki mię­dzy nami
poka­zu­ją, że jed­nak

[                ]

sto­ję pod two­im blo­kiem, żeby zła­pać wi-fi,
łapię wi-fi, żeby napi­sać „kur­wa suko
zmar­no­wa­las mi 10 lat zycia
pro­sze odpisz”:

dzwo­nisz na poli­cję, zmie­niasz hasło,
zam­ki w drzwiach, nazwi­sko, adres,
twarz, ucie­kasz do Kolum­bii
by han­dlo­wać bie­lą:

por­ce­la­ną, ser­wet­ka­mi, poście­lą