Chiński zodiak

Chiński zodiak

Na czer­wo­nej tacy, na któ­rej mu poda­no
kur­cza­ka w warzy­wach, ryż i pep­si-colę,
zna­lazł nową ofer­tę. Nie jest zasko­czo­ny,
sły­szał o dzi­wac­twach orien­tal­nych kuch­ni.

Kogut był w dzie­ciń­stwie praw­dzi­wym wyzwa­niem,
jedy­ny wojow­nik; wolał go omi­jać,
prze­cho­dząc przez podwó­rze bez heł­mu z koszy­ka
i kija od szczot­ki. Jako przy­wią­za­ny
pies się raczej nie liczył. Nie mówiąc o świ­ni
uwię­zio­nej w chle­wie. Gar­dzi takim rewan­żem.

Czy­tał Naszą szka­pę i Łyska z pokła­du Idy,
tyle razy obej­rzał serial o Kari­no -
żaden wąż go nie sku­si do zje­dze­nia konia.
Owca powin­na sta­now­czo pozo­stać przy życiu
i zma­zać grzech zanie­dba­nia swo­jej star­szej sio­stry,
bio­rąc na grzbiet zają­ca, któ­ry ma kło­po­ty.

Kto chce mieć mał­pi rozum, niech je woło­wi­nę.
Tygry­sa nie ruszy przez wzgląd na swe­go kota,
szczur nie chce mu przejść przez usta nawet w tam­tą stro­nę,
ale smok? Jak naj­bar­dziej! Smo­ka by spró­bo­wał.

W wier­szu obok sie­bie żyją rze­czy, któ­re w rze­czy­wi­sto­ści nigdy by się pew­nie nie spo­tka­ły. Doty­czy to tak­że ludzi i zwie­rząt. No i słów. Przy­cho­dzą z róż­nych stron, łatwo poko­nu­ją czas, prze­strzeń i naj­róż­niej­sze gra­ni­ce, poka­zu­jąc ich umow­ność czy ilu­zo­rycz­ność. Nowa wspól­no­ta im słu­ży, odmie­nia je, a przy­naj­mniej odświe­ża. Nie­wie­le się od nich tutaj wyma­ga, muszą jedy­nie prze­strze­gać reguł sztu­ki poetyc­kiej, zresz­tą dowol­nie wybra­nych z dość opa­słe­go kodek­su w kolo­ro­wych okład­kach – każ­da i każ­dy znaj­dzie tu coś dla sie­bie. Nie jest to wygó­ro­wa­na cena za, jak by nie było, nowe życie.

Być może za to lubię wier­sze naj­bar­dziej.

A jak ta opo­wieść ma się do Chiń­skie­go zodia­ku? Pro­szę oce­nić same­mu.