Historia jednego wiersza: „[Mówisz, że chcesz wiedzieć]”

[Mówisz, że chcesz wie­dzieć]

Mówisz, że chcesz wie­dzieć, czy wzię­łam
udział w son­dzie ulicz­nej, w któ­rej zapy­ta­no:
„Czy boisz się śmier­ci?”,
a) tak
b) nie
c) trud­no powie­dzieć

Kie­dy spa­ce­ru­jesz samot­nie po mie­ście ze słu­chaw­ka­mi na uszach, spo­ty­kasz na swo­jej dro­dze sta­rusz­kę, któ­ra sprze­da­je polne kwiat­ki i face­ta, któ­ry zbie­ra, zbie­ra na jedze­nie. Tak jest zawsze. Nie musisz wca­le zdej­mo­wać słu­cha­wek, żeby kupić od niej kwiat­ki, a jemu dać 5 zł na jedze­nie, jedze­nie. Robisz to przy dźwię­kach „Miło­ści”, ale gdy pew­ne­go dnia, na two­jej dro­dze sta­je obca twarz i nie potra­fisz z niej wyczy­tać, cze­go chce, na chwi­lę zdej­mu­jesz słu­chaw­ki. A kie­dy już wiesz, włą­czasz „Nie­chęć”.