Każdy jest ofiarą

Mam świa­do­mość, że śmierć dziec­ka to zawsze trud­ny temat. Zda­łam sobie jed­nak spra­wę, że może też słu­żyć jako doj­mu­ją­cy przy­kład nie­sły­cha­nej krzyw­dy, jaką mimo­wol­nie wyrzą­dza się (wyrzą­dza­ją sobie) jed­nost­ki śle­po akcep­tu­ją­ce nor­my patriar­chal­ne. W tym opo­wia­da­niu nie­mal­że każ­dy jest ofia­rą: dziec­ko, śmier­tel­ną – ofia­rą kon­flik­tu rodzi­ców; mąż – ofia­rą prze­ko­na­nia, że musi odnieść suk­ces, choć­by za cenę bycia posta­cią despo­tycz­ną, wypra­ną z emo­cji; mat­ka – ofia­rą stra­chu, pod­po­rząd­ko­wa­nia, uci­sze­nia, a potem zemsty; a nawet sąsiad­ką – ofia­rą skry­wa­ne­go, tru­ją­ce­go sekre­tu.

Waż­ne było dla mnie zacho­wa­nie lokal­ne­go idio­mu, mia­łam nadzie­ję, że wnie­sie do histo­rii spe­cy­ficz­ny regio­nal­ny kolo­ryt. Jeśli nato­miast cho­dzi o styl i treść, w opo­wia­da­niu tym łączy się to, o czym sama naj­chęt­niej czy­tam: rela­cje w dys­funk­cyj­nej rodzi­nie spo­wo­do­wa­ne przez kon­ser­wa­tyw­ne nor­my spo­łecz­ne, i sekwen­cje sen­ne.

(z angiel­skie­go prze­ło­ży­ła Alek­san­dra Olszew­ska)

Pro­jekt Nowe gło­sy z Euro­py reali­zo­wa­ny przez Biu­ro Lite­rac­kie wraz z mię­dzy­na­ro­do­wy­mi insty­tu­cja­mi lite­rac­ki­mi dzia­ła­ją­cy­mi w ramach plat­for­my Lite­ra­ry Euro­pe Live i finan­so­wa­ny z unij­ne­go pro­gra­mu Kre­atyw­na Euro­pa.