Między lirycznym wspomnieniem a bezkompromisową szczerością

Ta poezja to dowód, że moż­na lite­rac­ko dia­lo­go­wać nie tyl­ko ze współ­cze­sną poezją węgier­ską, ale tak­że ze współ­cze­sną poezją świa­to­wą – takie przy­po­mnie­nie czy­tel­ni­ko­wi, jak waż­na jest otwar­tość, nie­czę­sto się zda­rza.

Sán­dor Nesz­lár, „Bár­ka Onli­ne”

Tym, co szcze­gó­le fascy­nu­je w pisar­stwie Kol­lára, jest szcze­ry liryzm, szcze­gól­nie ciem­ny nastrój, któ­ry spra­wia, że chłód tomu prze­ni­ka czy­tel­ni­ka do szpi­ku kości. To taki poeta, któ­ry nie boi się pod­dać zaklę­te­mu w poezji okru­cień­stwu.

Ildi­kó Vin­cze, „Iro­dal­mi Jelen”

Jed­ną z naj­więk­szych atu­tów poezji Kol­lára jest jej roz­pię­cie mię­dzy lirycz­nym wspo­mnie­niem a bez­kom­pro­mi­so­wą szcze­ro­ścią. Żywiąc się naj­praw­do­po­dob­niej wła­snym doświad­cze­niem współ­cze­sne­go Sara­je­wa, poeta w dys­kret­ny spo­sób nawią­zu­je też do tra­gicz­nej histo­rii mia­sta z ostat­nich lat.

János Sze­gő, „Hun­lit”

Árpád Kol­lár jako autor lite­ra­tu­ry dzie­cię­cej czer­pie gar­ścia­mi z dzie­cię­cej wraż­li­wo­ści i doświad­czeń. W wier­szach tych pobrzmie­wa jak­by mitycz­ny głos, któ­ry pro­wa­dzi mło­de­go czy­tel­ni­ka przez świat, pozwa­la­jąc mu poznać spo­sób jego funk­cjo­no­wa­nia i doświad­cza­nia.

Káro­ly Herédi, „Vaj­da­sági Magy­ar Műve­lődési Intézet”

Tym, co ude­rza czy­tel­ni­ka przy pierw­szej lek­tu­rze książ­ki dla dzie­ci Árpáda Kol­lára, jest nie­zwy­kłe połą­cze­nie ilu­stra­cji i tek­stu, któ­rym moż­na by wypeł­nić kil­ka kolej­nych tomów. A na te cze­ka­ją nie tyl­ko mło­dzi, ale i doro­śli fani.

Anett Csil­la Lovas, „A Vörös Posta­koc­si”

Pro­jekt Nowe gło­sy z Euro­py reali­zo­wa­ny przez Biu­ro Lite­rac­kie wraz z mię­dzy­na­ro­do­wy­mi insty­tu­cja­mi lite­rac­ki­mi dzia­ła­ją­cy­mi w ramach plat­for­my Lite­ra­ry Euro­pe Live i finan­so­wa­ny z unij­ne­go pro­gra­mu Kre­atyw­na Euro­pa.