Poezja z nagrodami: moja jest ta ziemia

W jakich oko­licz­nościach powsta­wała nagro­dzo­na książka? 

W lice­al­nych, z całym moim ówcze­snym zastę­pem figur, histo­rii, popkul­tu­ro­wych podró­ży, czy­li kom­pi­la­cji tego, co w tam­tych latach poru­sza­ło i pocią­ga­ło naj­bar­dziej (i pew­nie robi to nadal).

Jak ważna w Two­jej twórczości jest właśnie ta książka?

Waż­na tak,  jak podej­rze­wam dla każ­de­go poety pierw­sza książ­ka; waż­na też jako wkro­cze­nie w świat (nie tyl­ko lite­rac­ki) mło­de­go czło­wie­ka. Poza tym zawsze war­to mieć jakiś punkt odnie­sie­nia, dzia­ła­ją­cy na zasa­dzie linii star­tu, bez widocz­nej w odda­li mety.

Czy dzi­siaj ta książka jest wciąż aktu­al­na? Czy wówczas tra­fiła na swój czas?

Nadal się ją czy­ta, nadal wzbu­dza emo­cje, nadal się o niej dys­ku­tu­je. Więc żyje w swo­im nie­za­an­ga­żo­wa­niu, i to chy­ba naj­waż­niej­sze.

Twój ulu­bio­ny wiersz z tej książki i dla­cze­go aku­rat ten?

Aktu­al­nie „byd­go­skie; mówi bur­żu­azja”, pew­nie dla­te­go, że jest naj­bar­dziej zbli­żo­ny este­tycz­nie do nowe­go tomu. Ale jest to zmien­ne.

Czy otrzy­ma­nie nagro­dy zmie­niło coś w Two­im pisa­niu? 

W pisa­niu zde­cy­do­wa­nie nie, w rela­cjach ja−świat poję­łam, że „iść pro­sto cza­sem zna­czy iść naj­dłu­żej”.

Która nomi­no­wa­na wówczas książka jest dla Cie­bie ważna i dla­cze­go? 

Teraz powie­dzia­ła­bym, że tom Bar­to­sza Kon­stra­ta. Praw­do­po­dob­nie dla­te­go, że pozwa­lam sobie szu­kać i błą­dzić (bo nie­zba­da­ny to teren).

Nad czym obec­nie pra­cu­jesz?

Skoń­czy­łam dru­gi tom i sta­rym dobrym zwy­cza­jem − odpo­czy­wam.